Lezersrecensie
De stille dood
Volker Kutscher heeft met De stille dood zijn tweede boek geschreven rond de Berlijnse inspecteur Gereon Rath. Het eerste deel Schaduw over Berlijn hoeft niet speciaal eerst gelezen te worden om dit tweede deel goed te begrijpen.
De stille dood is een dikke pil van maar liefst 624 bladzijden. Mijn nieuwsgierigheid was gewekt. Wat zou er allemaal gebeuren in deze historische thriller? In het begin moest ik wel in het verhaal komen, omdat er veel namen de revue passeren. Het was even zoeken wie welke rol toebehoorde en wat dit betekende voor de verhaallijn.
In dit tweede deel, dat zich afspeelt in de jaren 30, wordt Gereon Rath geroepen bij een verdacht ongeluk op een filmset. Het is de periode van de overgang van de stomme film naar de gesproken film. Tijdens een van de laatste opnames komt de actrice om het leven. Er blijkt gesaboteerd te zijn met de apparatuur en de zaak krijgt een andere wending. Ze is vermoord.
Gereon Rath bijt zich vast in deze zaak en ontdekt dat er achter de schermen van de filmindustrie van alles speelt. Zo is er sprake van belangenverstrengelingen en misgunnen. In de loop van de zaak worden nog twee dode actrices gevonden. Bij beiden zijn de stembanden verwijderd. Waarom moesten deze vrouwen sterven?
Uiteindelijk blijkt de overgang van de stomme film naar gesproken film een belangrijke rol te spelen in deze moorden.
De stille dood is een boek dat eindeloos duurt en elk detail lijkt benoemd te moeten worden. Dit leidt af van de inhoud, waardoor het verhaal niet lekker leest. Het is te langdradig en het thrilleraspect is ver te zoeken. In het tweede deel doet Volkert Kutscher nog een poging wat spanning in het verhaal te verwerken, maar dit is te laat om het verhaal nog op gang te krijgen.
De personages worden niet heel uitgebreid uitgewerkt, waardoor ik met vragen bleef zitten. Misschien dat in de vervolgdelen de lezer hen beter leert kennen. In Nederland zijn de vervolgdelen nog niet uitgebracht. In Duitsland zijn ondertussen zeven boeken uitgegeven met Gereon Rath in de hoofdrol.
Als dit boek de helft van het aantal pagina’s had gekend, dan had de lezer nog een overload aan informatie gekregen. Het verhaal op zich is niet slecht bedacht en heeft zeker potentie, alleen worden er te veel woorden gebruikt om dit verhaal te vertellen. Jammer, maar dit boek heeft mij niet op het puntje van mijn stoel laten zitten.
Gelezen voor het blog Indeboekenkast.
De stille dood is een dikke pil van maar liefst 624 bladzijden. Mijn nieuwsgierigheid was gewekt. Wat zou er allemaal gebeuren in deze historische thriller? In het begin moest ik wel in het verhaal komen, omdat er veel namen de revue passeren. Het was even zoeken wie welke rol toebehoorde en wat dit betekende voor de verhaallijn.
In dit tweede deel, dat zich afspeelt in de jaren 30, wordt Gereon Rath geroepen bij een verdacht ongeluk op een filmset. Het is de periode van de overgang van de stomme film naar de gesproken film. Tijdens een van de laatste opnames komt de actrice om het leven. Er blijkt gesaboteerd te zijn met de apparatuur en de zaak krijgt een andere wending. Ze is vermoord.
Gereon Rath bijt zich vast in deze zaak en ontdekt dat er achter de schermen van de filmindustrie van alles speelt. Zo is er sprake van belangenverstrengelingen en misgunnen. In de loop van de zaak worden nog twee dode actrices gevonden. Bij beiden zijn de stembanden verwijderd. Waarom moesten deze vrouwen sterven?
Uiteindelijk blijkt de overgang van de stomme film naar gesproken film een belangrijke rol te spelen in deze moorden.
De stille dood is een boek dat eindeloos duurt en elk detail lijkt benoemd te moeten worden. Dit leidt af van de inhoud, waardoor het verhaal niet lekker leest. Het is te langdradig en het thrilleraspect is ver te zoeken. In het tweede deel doet Volkert Kutscher nog een poging wat spanning in het verhaal te verwerken, maar dit is te laat om het verhaal nog op gang te krijgen.
De personages worden niet heel uitgebreid uitgewerkt, waardoor ik met vragen bleef zitten. Misschien dat in de vervolgdelen de lezer hen beter leert kennen. In Nederland zijn de vervolgdelen nog niet uitgebracht. In Duitsland zijn ondertussen zeven boeken uitgegeven met Gereon Rath in de hoofdrol.
Als dit boek de helft van het aantal pagina’s had gekend, dan had de lezer nog een overload aan informatie gekregen. Het verhaal op zich is niet slecht bedacht en heeft zeker potentie, alleen worden er te veel woorden gebruikt om dit verhaal te vertellen. Jammer, maar dit boek heeft mij niet op het puntje van mijn stoel laten zitten.
Gelezen voor het blog Indeboekenkast.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van A van Steeg
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
