Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

"LICHTE" Jaren !?

Aard Evert 03 juni 2017
Elizabeth Jane Howard : De Cazalets (deel1)

“ LICHTE” Jaren !?

De vierdelige serie romans over de familie Cazalet, waarvan dit het eerste deel is, wordt hier en daar wel een familiekroniek genoemd. Nu bestrijken de vier delen een periode van ruim 10 jaar (1937- 1948),een nogal korte tijd om over een kroniek te spreken. Maar een familiegeschiedenis is het zeker.
In dit eerste deel worden de belevenissen van drie generaties Cazalet verteld, met op de achtergrond de wederwaardigheden van het personeel. Het doet een beetje denken aan het Upstairs Downstairs-gegeven, het Engelse familieleven van de (upper) middle class, hoewel het voor de Cazalets soms nogal lastig lijkt zich in deze kringen te doen gelden. De financiën reiken niet tot in de hemel.
Hoewel het een Londense familie is, speelt het boek voornamelijk in de zomer van 1937 en de nazomer van 1938 op het buitenverblijf Home Place in Sussex. Af en toe bekruipt je overigens het gevoel dat je te maken hebt met een 19e eeuwse Victoriaanse roman
William (de generaal) en Kitty (de baronie) stammen uit de 60er jaren van de 19e eeuw.
Hun kinderen, eind-dertigers, de tweeling Hugh (getrouwd met Sybil) en Rupert (x Isobel), Rachel ( ongehuwd) en Edward (x Viola (Villy)) brengen traditiegetrouw hun zomers door in Sussex.
De mannen komen in de weekeinden uit Londen ( de familie is eigenaar van een handel in tropisch hout), de vrouwen houden zich onledig met inkopen doen, visites, baden en tennissen, alles onder toezicht van Kitty, die ook de regie voert over het huishouden.
In de schoolvakanties voegen de kleinkinderen ( 7, later 8 in getal) zich bij hen. Zij worden deels opgeleid op kostscholen of thuis door Mlliment, de privé-onderwijzeres.
Het verhaal ontrolt zich in een tempo dat overeenkomt met de levenswijze van de familie en de gebeurtenissen zijn lang niet altijd spectaculair.
De familiebanden zijn nauw, maar niet echt diepgaand. Ditzelfde geldt voor de relaties tussen de echtelieden, waar om het zacht uit te drukken de romantiek niet van afspat
Enkele buitenechtelijke relaties brengen wat leven in de brouwerij.
Op de achtergrond speelt in toenemende mate de oorlogsdreiging, die in het begin niet echt serieus genomen wordt, maar geleidelijk toch meer en meer een stempel drukt op de stemming.
De onderlinge en nogal wisselende relaties tussen de kleinkinderen treffen de meeste lezers waarschijnlijk meer dan die van hun ouders. De oudsten zijn jonge tieners, met de nodige puberale problemen, de jongeren zijn nog geen 10 jaar en de benjamin wordt in de loop van het boek geboren.
Wat opvalt is dat de kinderen erg vroegwijs zijn, zodat je als lezer vaak denkt dat je met oudere kinderen te maken hebt. Hun onderlinge dialogen en discussies behoren tot de meest geïnspireerde aspecten van het boek. Ook hun (voor)gevoelens betreffende de naderende oorlog zijn vaak realistischer en indrukwekkender dan die van de ouderen.
In het begin van het verhaal wordt de verwachting gewekt dat de lotgevallen van het personeel een grotere rol zullen gaan spelen dan later (tot dusver) blijkt.
Een element dat nog vermeld moet worden Is dat Jessica ( een zuster van Villy),die met haar kinderen in 1938 bij de Cazalets verblijft, min of meer deel uitmaakt van de familie.
Het voert te ver om in het kader van deze bespreking karakters van de afzonderlijke personen en hun geleidelijke ontwikkeling te bespreken.
Opvallend is dat dit deel "Lichte Jaren" heet en gezien de maatschappelijke positie van de Cazalets lijkt daar ook alle aanleiding voor te zijn,, maar van echte vrolijkheid is maar weinig sprake en bij oud en jong vloeien de tranen rijkelijk.
Door de schrijfstijl van Elizabeth Howard, die ook minder vrolijke dingen met de nodige humor en zin voor relativiteit weergeeft, is het bepaald geen somber boek en naarmate het boek vordert leer je de trage voortgang waarderen, zodat je aan het eind uitziet naar het vervolg.

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Aard Evert