Who am I and how may I become myself?

PAUL BEATTY : THE SELLOUT

“Who am I and how may I become myself?“

In de proloog blijkt dat de hoofdpersoon/verteller, Me, op zijn zoektocht naar wie hij is, in afwachting is van de rechtszaak tegen hem voor het Supreme Court, het hoogste rechtsorgaan in de VS. Hij wordt beschuldigd van het aanzetten tot segregatie en het opnieuw in praktijk brengen van de slavernij.
Hoe is het zo ver gekomen? Op een vreemde en schijnbaar weinig liefdevolle manier opgevoed door zijn vader, een min of meer gemankeerde socioloog, wordt hij geconfronteerd met het feit dat de integratie van de Afro-Amerikaanse burger allesbehalve voltooid is. De zwarte gemeenschap in Dickens, een imaginair voorstadje van Los Angeles en min of meer een zwart ghetto, is een samenraapsel van min of meer kansloze bewoners, die zich in leven houden met wat zij zelf produceren op hun landjes. Ook Me heeft een klein agrarisch bedrijfje, waarmee hij in zijn levensonderhoud voorziet.
Verbijsterd door de dood van zijn vader, die het leven laat in een dubieuze schietpartij van de politie en door het feit dat Dickens als zelfstandige gemeente letterlijk van de kaart geveegd wordt, begint Me een campagne, die erop gericht is dit recht te zetten. Hij wordt hierbij geholpen door zijn zelfbenoemde “slaaf” en vriend Hominy, die in Dickens teert op zijn populariteit in het verleden als een van de laatste levende Little Rascals uit “Our Gang”, een bekende wit-zwarte kinderserie in de jaren '20, '30 en '40. Een jeugdvriendinnetje, Marpessa, nu niet al te gelukkig getrouwd en o.a haar brood verdienend als buschauffeur, is nog steeds Me's geheime geliefde . Zij speelt ook een belangrijke rol in de subversieve activiteiten. Het zijn vreemde, steeds verdergaande escapades, maar zij dragen bij aan het gemeenschapsgevoel en de trots van de bewoners van Dickens. Conflicten blijven natuurlijk niet uit, niet alleen met de autoriteiten, maar ook met sommige mede Afro-Amerikanen, verpersoonlijkt door Me's grootste tegenstrever, Foy Cheshire.
De campagne mondt uit in de eerder genoemde rechtszaak, die de cirkel rond maakt, waarbij de afloop zeer verrassend is en Dickens weer terug op de kaart zet.
Het voert te ver om alle gebeurtenissen en verwikkelingen te beschrijven, maar de manier waarop de in wezen ernstige zaken met veel, soms wrange humor verteld worden, in absurdistische en vaak hilarische scenes, geven dit boek extra diepgang en het “ omgekeerde racisme” werkt uiterst effectief.
Het optreden van de anti-held levert een satirisch meesterwerk op, dat de Amerikanen tot nadenken zal stemmen wat betreft het zeer betrekkelijke succes van de Civil Rights Movement en dus de rassenintegratie. Trouwens, ook voor ons in de “Oude Wereld” zijn er redenen genoeg om lering te trekken.
Rest nog te vermelden dat men grote bewondering moet hebben voor de dappere vertaler, die een behoorlijke kennis moet hebben van de Amerikaanse cultuur, om alle slang, alle verwijzingen naar personen, instellingen en subculturen in de VS zo weer te geven dat ze te begrijpen zijn voor de doorsnee lezer aan deze kant van de oceaan. Maar ook zonder het doorgronden van alle aspecten van de “couleur locale” blijft er meer dan genoeg te genieten in deze kruistocht van Me en zijn lotgenoten. Aan het eind van het boek kan hij de vraag aan het begin redelijk positief beantwoorden,