Tulpenliefde is vermakelijk, maar mist iets

Tulpenliefde is de nieuwste historische roman van de hand van Femke Roobol. Ze neemt je mee naar Haarlem in 1635, midden in de Gouden Eeuw. Terug naar de tijd waarin de pest veel slachtoffers eiste en de tulpenmanie door Nederland woedde. Een bijzonder verhaal over een schilder die haar weg probeert te vinden.

Hester, het hoofdpersonage, heeft jarenlang bij haar oom in Leiden gewoond. Daar werkte ze in zijn atelier en werd ze opgeleid tot schilder. Het boek begint wanneer ze terug naar Haarlem verhuist. Eenmaal daar gebeuren er veel verschillende dingen: de pest woedt rond en eist veel slachtoffers, Hester probeert haar plek te vinden, zowel in Haarlem als in een nieuw schildersatelier en ondertussen wordt er ook gesproken over een huwelijk. Dit zijn allemaal verschillende elementen die veel aandacht krijgen in het verhaal. En dan sluimert het geheim dat ze meedraagt uit Leiden ook nog op de achtergrond. Het aantal verhaallijnen zorgt ervoor dat het boek allesbehalve saai is. Er gebeurt constant iets, maar niet op een vervelende, overvolle manier. De gebeurtenissen volgen elkaar goed op, lopen soepel in elkaar over.

Een minpuntje dat hiermee contrasteert is de uitwerking van de personages. Het boek bevat veel gebeurtenissen die vrij uitgebreid worden uitgewerkt, maar relatief weinig personages, die enigszins aan de oppervlakte blijven. Vooral de vriendschap die Hester sluit met Judith is erg oppervlakkig. Er wordt gesproken van ‘beste vriendinnen’, maar als je het boek leest lijkt het net alsof de vrouwen elkaar maar een paar keer gezien hebben. Ook worden er te weinig conversaties tussen de twee uitgewerkt om de goede vriendschap over te brengen. En dit geldt ook voor het personage van Florens, waar Hester uiteindelijk gevoelens voor heeft. Hun ontmoetingen blijven vrij oppervlakkig, maar toch ontstaat er iets tussen de twee. Dat krijg je als lezer alleen niet echt duidelijk mee.

Tulpenliefde is een vermakelijk boek: het leert je veel over Haarlem in de zeventiende eeuw en de positie die je had als je man of vrouw was, arm of rijk. Hoe het was om als vrouw aan het werk te willen. Hoe de pest de stad overnam. En toch mist het verhaal ergens iets. Een ‘wow-effect’. De laatste hoofdstukken zijn vrij voorspelbaar en het einde laat heel veel open. Door de vele gebeurtenissen verwacht je een klapper, iets totaal onverwachts. Dat gebeurt helaas niet. Maar dat neemt niet weg dat het boek gewoon leuk is om te lezen.