Het blijft toch een vreemd land

Tja, de Test-trilogie. Het leest allemaal best lekker weg, maar uiteindelijk blijf ik het een heel vreemd land vinden. Veel mensen schrijven dat ze dit spannender/leuker/beter/mooier vonden dan de Hongerspelen, maar daar ben ik het niet mee eens. Ik vond het land van de Hongerspelen echt beter en geloofwaardiger uitgewerkt. De Test speelt in een apocalyptisch land op de grondvesten van het oude Amerika. Maar ik blijf de hele selectie vreemd vinden, in dit derde boek wordt mijn probleem wel een beetje behandeld, trouwens. Ik begrijp namelijk niet dat je de slimste mensen van je land gaat uitmoorden. Dat is toch het stomste wat je kan doen? Zeker in een land waar al zo weinig mensen leven, heb je alle mensen nodig, al is het maar als werkkracht of om nieuwe kolonies te bevolken. Daarom vind ik het ook vreemd dat het doden van mensen in dit land als een geweldige kwaliteit wordt gezien. Boek 3 is ook veel chaotischer dan deel 1 en deel 2 en eigenlijk heeft het ook niet echt een bevredigend einde: er zou zo nog een trilogie kunnen volgen. Verder vind ik het wel heel lekker makkelijk om iedereen die je niet vertrouwd of die op een andere manier niet in je straatje past maar te vermoorden. Lekkere manier van leiderschap. Het hele probleem was aan het einde van het boek ook nog niet volledig opgelost, vond ik. Dus ik ben gewoon heel gematigd over deze serie.