Kwaadaardig intrigerend

Angel

Mischien schuilt in elke succesvolle schrijver ten diepste een monster, een volslagen onverantwoordelijke fantast en een geboren en ingenieuze leugenaar. Angel is althans zo iemand.

Angelica Deverell woont samen met haar moeder boven hun kruidenierswinkeltje in een somber, armoedig dorp. Als Angel romans begint te schrijven om aan de troosteloze werkelijkheid te ontsnappen, is ze niet verbaasd wanneer haar boeken een groot lezerspubliek blijken aan te spreken. Ze vermoedde namelijk altijd al dat er een genie in haar schuilging. Niets staat Angel nog in de weg, nu ze bereikt heeft waar ze altijd over droomde. Behalve misschien zijzelf.

Een intrigerend serpent

Er is wel wat te zeggen over die hoofdpersoon, want Angel is alles behalve een engel. Als kind is ze een verwaand serpent dat zich te goed voelt voor de wereld en niet bekend is met de betekenis achter het woord ‘respect’. Ze ontwikkelt zich tot een excentrieke dame – althans, haar versie daarvan – met een even flamboyant als koel innerlijk vuur. Ze is als de paupere ruïne van wat ooit een sprookjesachtig kasteel had moeten worden maar waar de betovering niet verder reikte dan de blauwdruk en gammele muren boven een slecht aangelegde fundering.

Angels naïeve arrogantie berust op een gebrek aan kennis van de werkelijkheid. Je zou kunnen zeggen dat ze selectief blind is voor de wereld. Ze ziet het geraamte van de wereld als lijnen van een kleurplaat die je naar eigen wens kunt inkleuren met als prijs het ultieme geluk. Haar jeugd was zwaar en daarom zocht ze haar heil in de fantasie. Maar de spreekwoordelijke appel waar zij als meisje van droomt is niet degene die zij zal krijgen: haar onverschillige fantasie legt er een glans overheen die haar belet de rotte plekken waar te nemen en te accepteren dat ze zichzelf en haar omgeving vergiftigt met waanideeën.

Ik heb erom zitten grinniken dat Angels bloedserieuze beschrijvingen van haar werkelijkheid door haar lezers worden gezien als parodie. Maar hoe ondoordacht en onsamenhangend haar boeken ook zijn, ze wordt een bekend auteur. Het verbaasde me niet dat zij die de werkelijkheid onderkent de eerste tekenen van verval negeert als het publiek haar verwerpt als een oude vaatdoek. Het verbaast me wel dat er zich door alle beproevingen heen steeds mensen aandienen die zichzelf ten dienste stellen van Angels egocentrische zucht naar een allesoverstijgend leven vol luxe en gemak.

Ze negeert haar eigen gebreken, want in haar gedachten is ze onaantastbaar. Geniaal. Hoger geplaatst dan een God waarin iedereen behalve zij gelooft. Dat is werkelijk prachtig, want het boek is doordrenkt van zinspelende details waarin wordt gesuggereerd dat zij juist is verleid door de duivel. Het verhaalt ontrolt zich geleidelijk met enkele sprongen in de tijd en als lezer begin je haar zo grondig te haten dat doorlezen voelt alsof het kwaad van de bladzijden druppelt. Die symboliek is een ware aanvulling op een absurd maar sterk uitgewerkt verhaal dat je ongetwijfeld even uit je comfort zone rukt.

'Angel' is een symbolisch boek dat een banaal thema op zo’n originele en diepgaande manier beschrijft dat het mysterie ademt: je wilt doorlezen en daarna zo snel mogelijk in gesprek met anderen.