Lezersrecensie
Onwaarschijnlijk slechte klucht
18 juli 2016
De misdaad van graaf Neville
Het adellijke gezin Neville bezit weinig meer dan de schijn van waardigheid en een pauper kasteel dat uit geldnood te koop wordt aangeboden. Als de graaf op een ochtend wordt gebeld door de secretaresse van een waarzegster, blijkt dat zijn dochter was weggelopen. De waarzegster vond haar in het bos. Hij haalt haar op en door zijn hoffelijke manier van doen komt hij onverschillig en kil over, waardoor de waarzegster hem op het hart drukt dat er een zwarte vlek in zijn toekomst zit. Op het allerlaatste familiefeest zal hij een van zijn gasten vermoorden, zegt ze. Maar hij is meer dan zijn statige houding en onder de oppervlakte broeit de vraag: wat als ze gelijk heeft?
Een onwaarschijnlijk slechte klucht
De novelle is volgens de uitgeverij een ‘moderne, literaire parel’. Ik kan het er niet meer mee oneens zijn en ik vind het bijzonder pijnlijk dat dit boek werkelijk is uitgegeven, tenzij er een cruciale moraal aanwezig is die zó goed verborgen is dat ik hem heb gemist. En iets zegt me dat dat inderdaad het geval is.
HUMO noemt de novelle een parabel: ‘een kort verhaal, gewoonlijk gesitueerd in het dagelijks leven, dat dient om een religieus, moreel of filosofisch idee te illustreren,’ aldus Wikipedia. Nu heb ik geen moeite met het analyseren van filosofische romans, maar dit is zó onwaarschijnlijk slecht dat ik graag geloof iets over te hebben gemist. De plot is zwak en voorspelbaar. De personages zijn stereotiep en wankelen in hun uitwerking. De dialogen zijn tragisch amateuristisch en komen gekunsteld over. De schrijfstijl is geforceerd simplistisch. Alles is zo aangedikt slecht dat het ik ervan overtuigd ben (of juist hóóp) dat het een onduidelijke reden moet hebben.
Dat vermoeden wordt versterkt door de behoorlijk aanwezige intertekstualiteit. Wie verder de aangehaalde teksten opzoekt, vindt meer duidelijkheid. Het wordt weliswaar nog voorspelbaarder voor wie de intertekstualiteit al tijdens het lezen begrijpt. Zo lijkt het verhaal een soort moderne, onvolledige reproductie van Oscar Wildes 'Lord Arthur Savile’s Crime'. Verder zal ik niet uitweiden om spoilers te voorkomen. De tragiek is zo aangedikt dat je bij een modern verhaal verwacht dat dit een reden heeft. Het schuurt, omdat het slecht is uitgewerkt en een sterke moraal ontbreekt.
'De misdaad van graaf Neville' is een onwaarschijnlijk slechte klucht in een moderne setting die kant noch wal raakt.
(Deze recensie verscheen eerder op www.alexhoogendoorn.nl als onderdeel van de blogtour van Xander Uitgevers.)
Het adellijke gezin Neville bezit weinig meer dan de schijn van waardigheid en een pauper kasteel dat uit geldnood te koop wordt aangeboden. Als de graaf op een ochtend wordt gebeld door de secretaresse van een waarzegster, blijkt dat zijn dochter was weggelopen. De waarzegster vond haar in het bos. Hij haalt haar op en door zijn hoffelijke manier van doen komt hij onverschillig en kil over, waardoor de waarzegster hem op het hart drukt dat er een zwarte vlek in zijn toekomst zit. Op het allerlaatste familiefeest zal hij een van zijn gasten vermoorden, zegt ze. Maar hij is meer dan zijn statige houding en onder de oppervlakte broeit de vraag: wat als ze gelijk heeft?
Een onwaarschijnlijk slechte klucht
De novelle is volgens de uitgeverij een ‘moderne, literaire parel’. Ik kan het er niet meer mee oneens zijn en ik vind het bijzonder pijnlijk dat dit boek werkelijk is uitgegeven, tenzij er een cruciale moraal aanwezig is die zó goed verborgen is dat ik hem heb gemist. En iets zegt me dat dat inderdaad het geval is.
HUMO noemt de novelle een parabel: ‘een kort verhaal, gewoonlijk gesitueerd in het dagelijks leven, dat dient om een religieus, moreel of filosofisch idee te illustreren,’ aldus Wikipedia. Nu heb ik geen moeite met het analyseren van filosofische romans, maar dit is zó onwaarschijnlijk slecht dat ik graag geloof iets over te hebben gemist. De plot is zwak en voorspelbaar. De personages zijn stereotiep en wankelen in hun uitwerking. De dialogen zijn tragisch amateuristisch en komen gekunsteld over. De schrijfstijl is geforceerd simplistisch. Alles is zo aangedikt slecht dat het ik ervan overtuigd ben (of juist hóóp) dat het een onduidelijke reden moet hebben.
Dat vermoeden wordt versterkt door de behoorlijk aanwezige intertekstualiteit. Wie verder de aangehaalde teksten opzoekt, vindt meer duidelijkheid. Het wordt weliswaar nog voorspelbaarder voor wie de intertekstualiteit al tijdens het lezen begrijpt. Zo lijkt het verhaal een soort moderne, onvolledige reproductie van Oscar Wildes 'Lord Arthur Savile’s Crime'. Verder zal ik niet uitweiden om spoilers te voorkomen. De tragiek is zo aangedikt dat je bij een modern verhaal verwacht dat dit een reden heeft. Het schuurt, omdat het slecht is uitgewerkt en een sterke moraal ontbreekt.
'De misdaad van graaf Neville' is een onwaarschijnlijk slechte klucht in een moderne setting die kant noch wal raakt.
(Deze recensie verscheen eerder op www.alexhoogendoorn.nl als onderdeel van de blogtour van Xander Uitgevers.)
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
