Recensie De Droogte, Jane Harper

De cover van De Droogte doet warm aan, mysterieus, waardoor hij in contrast staat tot de titel. Op de achtergrond zie je stof, is dit opwaaiend stof, of gaat het om rook? Ik vind het een zeer aantrekkelijke cover.
Aaron Falk keert terug naar zijn geboortestad om de begrafenis van zijn jeugdvriend Luke bij te wonen. Luke heeft zijn vrouw en zijn zoon vermoord en pleegde daarna zelfmoord. De streek gaat geteisterd onder een 24-maanden durende droogte, vee sterft en akkers drogen uit. De dood van Luke en zijn gezin beïnvloeden de reeds grimmige sfeer in het dorp. Tegen zijn wil wordt Aaron betrokken bij het onderzoek naar deze moorden. Zijn terugkeer wordt op argwaan onthaald, en het verleden wordt terug opgerakeld.
Imagine Flying Doctors en de afgelegen stadjes, De Droogte neemt je mee naar zo een stad in Australië. Jane Harper weet perfect hoe ze een desolaat landschap en een uitgemergelde stad moet weergeven in dit debuut. Ze sleept de lezer mee van het heden naar het verleden en terug, beschrijft personages zodat je ze voor je ziet, en illustreert het leven op het platteland zoals het is.
De Droogte sleept je mee van in het begin, je wil verder lezen, je wil weten wat er gebeurd is maar je wil ook weg van de grimmige sfeer in dorp. Het is een verhaal dat heel vlot leest en toch een beetje inspanning vergt van de lezer. Voor een debuut is dit een heel sterk boek en ik kijk uit naar haar volgende boek, dat kan alleen maar beter zijn.