" Alles wat je aandacht geeft bloeit"

“En ik droomde dat ze (de hoofdpersoon EVA) een plantje was. Verlept en verschrompeld. Als ik haar maar water gaf, dan kwam het weer goed. Als ik haar maar besproeide met water, gewoon uit de planten gieter, dan zou ze er weer zijn”´
Er komt meteen een gezegde bij me op: “alles wat je aandacht geeft bloeit”. Dit is het thema van het boek. Bregje Bleeker neemt de lezer mee in het leven van een gezin, waar Eva de moeder van is. Eva als kind, Eva als studerende en afgestudeerde vrouw, Eva als echtgenote en Eva als moeder.

Het leven van de gezinsleden wordt fragmentarisch beschreven, steeds een kleine scene wordt opgeschreven. Uit al deze scenes blijkt dat het aandacht geven geven aan elkaar binnen dit gezin een heet hangijzer is. Eva heeft aandacht voor zichzelf en haar studie en carriere, en de vader Jacob is hier niet anders in.

Door de fragmentarisceh beschrijvingen blijven de karakters in het boek aan de oppervlakte. Er zitten losse eindjes in het verhaal, hoe gaat het met de eetstoornis van Evaś dochter? Hoe gaat het met de nieuwe vriendin van Jacob, die ten tonele verschijnt in de laatste fase van Evaś leven?


De laatste maanden komen er veel boeken en films uit met het thema dementie, wat Eva zo anders maakt is dat ze een aandoening heeft wat een mengvorm is van Parkinson, MS en dementie.

Maar het boek grijpt niet, de relaties met de karakters onderling blijft koud en kil, hierdoor heb ik me niet met de karakters geïdentificeerd en wordt dit boek makkelijk zonder emotie te lezen. De laatste twee hoofdstukken is er een ommezwaai in het boek, EVA krijgt koosnaampjes uit het dierenrijk, wat ertoe leidt dat er wat meer emotie in het verhaal gaat zitten. Het feit dat de schrijfster haar moeder in het boek stelselmatig Eva noemt heeft bij mij ook het effect van koele afstandelijkheid.

ALs je een keuze hebt om andere boeken te lezen over dit onderwerp dan zijn er betere op de markt.