leuk, pakkend verhaal dat smaakt naar meer.

De afbeelding op de cover, een medicijn-ampul en de titel Koelcel strookt niet met elkaar. Dit prikkelt dan wel weer om nieuwsgierig te zijn wat dat met elkaar te maken heeft. De rode/roze kleur ziet er eerder zoetsappig als een doktersromannetje uit, dan koelbloedig/crime.

Het boek gaat over Frank en Femke, 2 rechercheurs in Amsterdam, maar ook over Sara, een jonge fotografe.
Er komt bij de politie een melding binnen over een dode man (Marcel) in een afgesloten huis, in de badkamer. Frank en Femke gaan met het team op onderzoek uit, maar vinden weinig aanknopingspunten.
Eerder al, is de dochter van een ambassadeur vermist.
Sara is op een feestje gedrogeerd en in een voor haar onbekend huis verkracht. Ze doet daar na een paar dagen aangifte van. Sara ziet daarna dingen die het daglicht niet kunnen verdragen, maar wordt bedreigd, zodat ze niets zegt.
Wat zijn de rollen in het hele verhaal van haar ex Eric en van Sam, de oude vriend van Marcel?

Gaande weg het verhaal wordt duidelijk dat beide verhaallijnen samen vallen, maar het is een vrij warrig geschreven boek. Alleen door op te letten in welk lettertype het hoofdstuk geschreven is, wordt duidelijk over welke ‘ik-persoon’ het gaat. Hierdoor heb ik wel een x-aantal keren op het punt gestaan om het boek weg te leggen.
Het verhaal is verder wel vlot geschreven, waardoor je wilt weten hoe het verder gaat. Het kabbelt soms een beetje door, maar zonder echt saai te worden. Het lijkt erop dat halverwege het boek duidelijk is ‘wie de moord heeft begaan’. Maar pas op het aller laatst blijkt dat toch niet helemaal zo te zijn. Ook wordt tijdens het lezen wel duidelijk waarom het medicijn-ampul op de cover staat.

Ik ben zeker wel van plan om deze schrijfster te blijven volgen, ze weet de lezer met het verhaal ‘vast’ te houden. Het uiteindelijke oordeel van dit boek hou ik op 3 sterren ***.