Origineel verhaal

Ik mocht het boek De Oneindige Familie van Kevin Wilson lezen voor de Hebban Leesclub.
De cover (allemaal couveuses met babies) sprak me niet meteen aan, maar op de achterkant stonden lovende kritieken over een boek vol humor. Na nog eens goed lezen bleek dit echter over het voorgaande boek De Familie Fang te gaan.
Maar toch een goede aanbeveling die verwachtingen schept.

Het eerste deel van het boek beschrijft de 2 hoofdpersonen van het boek.
Izzy Poole heeft net haar einddiploma middelbare school gehaald en vertelt haar leraar d1 at ze zwanger van hem is. Het is snel duidelijk dat ze van hem geen steun hoeft te verwachten. Haar moeder is overleden en ze heeft geen band met haar vader. Feitelijk staat ze er alleen voor.
Preston Grind is wetenschapper die een idee heeft voor een nieuw experiment: breng een aantal ouders met pasgeboren babies samen in één gebouw en laat hen gezamenlijk de zorg en opvoeding van de kinderen op zich nemen. Geen één op één relatie tussen ouders en kind, maar juist een veel op veel relatie met het doel betere en stabielere kinderen te krijgen.
Voor Izzy is het een geweldige oplossing dat zij mee mag doen aan dit project.

Het tweede deel van het boek beschrijft de jaren vanaf het moment dat Izzy deelneemt aan het project en worden de andere ouders en kinderen aan het verhaal toegevoegd.
"Hoe verloopt dit experiment, hoe zijn de onderlinge verhoudingen, hoe is het om je kind te moeten delen met 18 andere volwassenen, gaat iedereen het 10 jaar met elkaar uithouden?" Allemaal vragen die je bezighouden bij het lezen van dit deel van boek.
Dit 2e deel vond ik wat minder vlot lezen, het verhaal kabbelde een beetje voort. Hoewel er wel veel gebeurt in deze jaren, wordt de spanning nooit echt opgevoerd.

Al met al heeft Kevin Wilson een origineel verhaal geschreven, waarbij de verwachte spanning aan het einde helaas ontbreekt.