Gruwelijk maar ontroerend

Het meisje met alle gaven gaat over een virus dat ik uitgebroken. Dit virus veranderd de mensen in een soort zombies, hongers genaamd. Deze hongers hebben totaal geen controle meer over hun lichaam, het virus/schimmel heeft zich zo in hun hersenen vastgebeten dat de schimmel alle functies heeft overgenomen. Hierdoor veranderen is het enige wat ze nog kunnen, achter een prooi aanjagen, mens of dier en deze verscheuren. Eenmaal door een honger gebeten verspreid de schimmel zich door het lichaam van zijn nieuwe gastheer en verander je ook in een honger.
De overlevende die wij ontmoeten in dit boek, is een groepje wat op een militaire basis leeft. Dr. Caldwell is diegene die onderzoek doet naar de schimmel in de hoop een medicijn te ontdekken. Melanie leeft in cellen op de basis, samen met een groepje andere kinderen. Zij worden elke dag vastgebonden in een rolstoel naar "de klas" gebracht waar ze door middel van lessen worden gescreend en wordt gekeken wat de voortgang in hun leren is. Maar hoe komt het dat Melanie nog kan praten en denken, maar als ze de geur van mensen (feromonen) ruikt ineens veranderd en alleen maar aan vlees en bloed kan denken?

Het is een zoektocht naar een heleboel antwoorden, van dr. Caldwell, die op een doorbraak hoopt en voor Melanie, want wat ben ik? Het verhaal is heel mooi geschreven, ondanks het ongeloofwaardige deel van het verhaal leef je helemaal mee met alle vragen en problemen die ze onderweg tegenkomen. Het verhaal wordt zo verteld dat je er midden in zit, er zitten stukken bij, die zijn te gruwelijk voor woorden maar daar tegenover staan ook weer delen die zo ontroerend zijn. Personages worden heel mooi neergezet en de spanning loopt langzaamaan op. Ik vond het einde verrassend en onverwachts... Kortom, het is een apart verhaal, maar alle onderdelen die in een verhaal horen te zitten zijn aanwezig om het een mooi en interessant verhaal te laten zijn.