Verhaal uit een cultuur die ik niet ken

Dit boek ben ik gaan lezen omdat ik een aflevering van 'De Wandeling' op TV zag waarin Mardjan Seighali geïnterviewd werd. Zij vluchtte in de jaren '80 voor het veranderde regime dat beschreven wordt in het boek. Ik was zo geïntrigeerd door het interview dat mijn vriend me aanraadde om dit boek te gaan lezen en ik kon het niet meer neerleggen.

In het boek wordt een familie beschreven die eigenaar is van de moskee van de stad. De hoofdpersoon, Aga Djan, volg je bijna zijn hele leven. Je ziet de veranderingen in Iran vooral door zijn ogen en leert zijn dochters, zonen, vrouw en medewerkers kennen. Niets blijft hen overigens bespaard.

Wat me vooral zo aanspreekt is dat je de grote ontwikkelingen in Iran die we allemaal kennen uit het nieuws en uit de geschiedenisboeken vertaald ziet worden in menselijk leed. De mengeling van nieuws en fictie maakte dat het ook wel heel interessant was om te begrijpen wat er nou eigenlijk bij die revolutie is gebeurd. Zo gaat de leider Khomeini uiteindelijk dood en dat is ook waarheidsgetrouw.

Daarnaast is het wel cru om te merken dat het boek nu eigenlijk weer actueel is. De beelden van demonstraties in Iran terwijl ik dit boek aan het lezen was, voelden een beetje surrealistisch, maar zijn dat natuurlijk niet.