Het geheugenspel

Ik heb het boek het geheugenspel gelezen. Het is een psychologische thriller en is geschreven door Nicci French. Achter deze naam schuilen 2 schrijvers, Nicci Gerrard en Sean French. Dit boek is het eerste dat ze samen geschreven hebben. Het is uitgebracht in 1997, het geheugenspel was een populair boek maar ze hebben er geen prijs mee kunnen verzilveren. Het schrijverspaar schrijft alleen maar psychologische thrillers en hebben al een paar prijzen in de wacht kunnen slepen zoals de Trouw Publieksprijs. Het boek gaat over een 16-jarig meisje - Natalie – dat op een dag verdwijnt, na 25 jaar wordt haar lichaam teruggevonden. De vraag is dan ook wie haar vermoord en begraven heeft in de tuin van hun landhuis. In dit landhuis bracht Jane altijd de zomervakantie door, dan was er altijd een groot feest met een barbecue. Maar op de dag van het feest verdwijnt haar hartsvriendin Natalie. Als je het boek leest zie je de conflicten die in een familie voorkomen maar ook de steun die ze bij elkaar vinden als ze ontdekken dat Natalie vermoord is.
Het boek gaat vooral over 1969, het jaar waarin Natalie verdween en over hoe ze die laatste zomer samen beleefd hebben. Het boek situeert zich in het verleden maar ook in het heden. De schrijvers maakte gebruik van flashbacks om zo ons beetje bij beetje te laten ontdekken wat er gebeurd was met Natalie, je krijgt deze flashbacks omdat Jane in therapie gaat en zo daar moet nadenken over haar verleden waardoor ze zich sommige delen terug gaat herinneren, maar zijn die herinneringen wel juist? Er is gebruik gemaakt van versnelling van de tijd, het gebeurde in 1969 maar het verhaal wordt 25 jaar later verteld. De periode ertussen wordt maar heel kort besproken in het boek, de gebeurtenis is het grootste stuk. Je wordt in het boek gesmeten omdat het plots begint daarom is het moeilijk te volgen wie wie is en welke betekenis de personages hebben. Er komen zeer veel namen voor in het boek, dit maakt het soms moeilijk om het verhaal te volgen. Het verhaal wordt verteld vanuit een ik-perspectief. Jane maakt alles mee en je leest het verhaal vanuit haar standpunt zelf ze weet zelf niet wat haar nog te wachten staat dus ga je alles samen met haar ontdekken. Je Inleven in het boek was dus makkelijker. Ik vond tof aan het boek dat je pas helemaal op het einde wist wie het gedaan had. In het midden van het boek lijkt de zaak opgelost te zijn maar dat is niet zo. Omdat het boek in 1997 geschreven is is het al een ouder boek daar moet je wel rekening me houden als je het boek leest. Bijvoorbeeld Jane en haar man die gaan scheiden iets wat zeker niet vanzelfsprekend is voor die tijd, ze heeft een eetstoornis, rookt en drinkt veel. Dit merk je ook aan de reacties van haar omgeving. In dit verhaal zit een boodschap voor alle tienermeisjes. In het boek gaat het veel over verkrachting, men wil meisjes waarschuwen en ervoor zorgen dat als het gebeurt dat ze erover durven praten, ze mogen zich er niet voor schamen.
Ik vond het niet zo’n goed boek omdat het moeilijk was om te volgen door de vele personages. In het begin gebeurde er niet veel. Door de flashback kreeg je wel meer informatie over de dader maar de periode tussen die flashbacks waren vaak saai om te lezen. Je kreeg het gevoel dat je na een stukje van het boek gelezen te hebben je al wist wie de dader was, alle hints leiden naar deze persoon. Maar enkel in het allerlaatste hoofdstuk ontdek je dat je ernaast zat en wie dan wel de dader is. Ik vond het tof dat het einde zo spannend was, wel jammer dat je je door het midden van het boek moet sleuren. Het was zeker wel de moeite om te blijven lezen. De verhaallijn van het boek kon een zeer spannend verhaal worden, spijtig dat dit niet het geval was. Ik kon echt niet wachten om te ontdekken wie de dader was, wat dan ook meteen het enige spannende was in het boek. Ze laten zien hoe Jane na 25 jaar het nog altijd moeilijk heeft met de dood van haar vriendin. En welke gevolgen dit heeft in haar dagelijkse leven.


French, N. (1997). Het geheugenspel. Amsterdam: Anthos