Zeer verassend

‘We krijgen niet allemaal wat ons toekomt.’ Zo begint het tweede boek van Jessie Burton, de Muze.

Het boek is geschreven in 2 verhaallijnen.
1ste verhaallijn speelt zich af in de jaren 60 in Londen. Odelle is samen met haar vriendin vanuit India verhuisd naar Londen. Hier moet ze zich staande zien te houden tussen de blanken, hierdoor wil ze niet te veel opvallen tussen de mensen. Ze werkt al jaren als schoenenverkoopster, waar ze niet gelukkig van word. Haar geluk haalt ze uit schrijven, maar ze zal zichzelf niet schrijfster noemen, hier is te bescheiden voor. Na aangenomen te worden als typiste bij Skelton museum van de kunst ontmoet ze Marjorie Quick, een boeiende en inspirerende vrouw, die er voor zorgt dan een verhaal geschreven door Odelle wordt gepubliceerd. Op het huwelijksfeest van haar vriendin ontmoet ze Lawry. De moeder van Lawry is overleden en heeft hem één ding nagelaten, een schilderij. Marjorie Quick schrikt bij het zien van het schilderij en lijkt hier meer van te weten.
2de verhaallijn speelt zich af in de jaren 30 in Spanje. Olive is met haar ouders, vader Harold Schloss en moeder Sarah verhuisd naar Spanje. Bij de familie komen Teresa en haar broer Isaac als hulp voor de familie te werken. Olive is een talentvolle schilderes, maar helaas krijgt zij zelf niet de herkenning van haar vader Harold. Harold is een kunstkenner/handelaar. Maar Teresa laat haar schilderij aan Harold zien en geeft aan dat deze door Isaac is geschilderd. De vader van Olive is zeer geïnteresseerd en onder de indruk van het schilderij. En verkoopt deze en andere schilderijen door, behalve één.
De twee verhaallijnen wisselen elkaar steeds af, waarbij er steeds meer bloot wordt gelegd over alle gebeurtenissen, belevenissen, banden, inspiratie en invloeden die alle personen meemaken in de beide verhalen.
Muze betekent een inspiratiebron van kunst & wetenschap, alleen de cover is al een kunstwerk op zich. Tot op het laatst blijft het boek boeiend om te lezen