Weinig passie in het boek

Milly is een 16-jarig Engels meisje dat helemaal gek is van paarden. Haar vader heeft een fokkerij voor racepaarden. Milly, een talentvol jockey, mag na een ongeluk echter niet meer van haar ouders paardrijden. Haar oudere broer Jasper heeft geen enkel talent om als jockey te slagen maar hij wordt daarin wel gestimuleerd door zijn ouders. Milly mag alleen nog maar helpen op de fokkerij, dit tot grote blijdschap van haar concurrente Rachel die er alles aan doet om Milly tegen te werken.

Maar dan verschijnt Bobby Cameron, een Amerikaanse paardentrainer, op de fokkerij. Bobby is ingeschakeld om een racepaard te trainen. Bobby stamt af van een echte cowboy-familie en hij erft na het overlijden van zijn vader de ranch in Californië.

Bobby overtuigt de vader van Milly dat zijn dochter een talentvol jockey is en hij biedt aan om Milly te trainen op zijn ranch in Amerika.

En zo gebeurt het dat Milly met Bobby vertrekt naar Amerika voor een carrière als jockey. Bobby en Milly voelen zich aangetrokken tot elkaar, maar het leeftijdsverschil van 7 jaar weerhoudt Bobby ervan om meer voor Milly te willen voelen. Financiële tegenslagen, familieperikelen en een vreselijke compagnon zorgen ervoor dat het trainen niet helemaal gaat zoals Milly en Bobby hadden verwacht en gehoopt.

Op basis van de beschrijving op de achterkant van het boek lijkt het verhaal alleen over Milly en Bobby te gaan. Maar dat is niet waar. Tilly Bagshawe geeft ook andere familieleden en vrienden een eigen verhaallijn. En juist dat vond ik een beetje vervelend worden in het boek. Op het moment dat de verhaallijn met Milly en Bobby weer wat leuker werd kwam er een minder leuke verhaallijn tussendoor. Die andere verhaallijnen voegen niet veel toe aan het verhaal en zorgen ervoor dat er te weinig aandacht besteed wordt aan het verhaal over Milly en Bobby.

Ik vond het boek ook langzaam op gang komen. Pas als de levens van Milly en Bobby rond pagina 100 bij elkaar komen wordt het boek leuker en minder langdradig. Daarna wijkt de schrijfster helaas weer te veel af van de hoofdverhaallijn en zakt het verhaal weer in. Maar de schrijfster heeft een erg leuke einde beschreven.

Wat ik me het hele boek toch ook wel afvroeg is dat hoe het kan dat Milly als 16-jarige gedurende het hele boek (dat toch meer dan een jaar omvat) niet naar school hoeft. Dit terwijl Milly uit een vooraanstaande familie komt en geen diploma heeft. Dit had de schrijfster makkelijk kunnen oplossen door Milly 2 jaar ouder te maken. Misschien dat het boek dan ook meer geschikt zou zijn voor een breder publiek. Want tijdens het lezen van dit boek kreeg ik als vrouw van in de dertig het gevoel dat ik een boek aan het lezen was dat vooral bedoeld was voor tienermeiden die erg van paarden houden. Milly wordt verderop in het boek ook wat meer beschreven als een onnozel jong meisje, dit terwijl ze in het begin van het boek wordt beschreven als een stoere meid die haar mannetje staat.

De schrijfster heeft een leuk verhaal beschreven dat ook wat meer inzicht geeft in de paardenwereld. Maar ik denk dat het boek leuker en beter was geweest als de schrijfster zich meer gericht had op het verhaal van Milly en Bobby en minder op de levens van de andere personages. Misschien dat de passie tussen Milly en Bobby dan meer naar voren zou zijn gekomen.