Voor Nederland top, vergeleken met vertaalde werken echter een subtopper

De Klauw, het eerste deel in de Magycker trilogie, is het zesde boek van Adrian Stone. Volgens zijn uitgever is hij de grootste Nederlandse fantasy-auteur van het moment. Een gewaagde uitspraak gezien het grote aantal fantasy auteurs wat in Nederland actief is, echter eentje die ik wel wil bevestigen. Al blijft hij wel koning éénoog in het land der blinden. Het meeste, door een Nederlandstalige auteur geschreven fantasy wordt uitgegeven door, op zijn zachtst gezegd, derderangs uitgevers of self-publishers en op die boeken is kwalitatief gesproken nog wel het één en andere aan te spreken. De Klauw daarentegen is uitgegeven door Luitingh-Sijthoff, een gerenommeerde uitgeverij.

Het boek is uitgegeven in een paperback editie en heeft een hele mooie omslagtekening gekregen. Verder zit er een mooi getekende kaart bij van de wereld waarin dit boek zich afspeelt, iets wat onmisbaar is bij een goede fantasy verhaal, hierdoor ben je beter in staat om je in te leven in het verhaal.

Het verhaal zelf gaat over een jonge (autistische) jongen (Auric) en zijn oudere zus (Marit) die hem opvoedt en verzorgd nadat zij beide zijn vertrokken van het mysterieuze eiland Aimerey. Iedereen die dit eiland vrijwillig verlaat moet eerst zijn gehele geheugen laten wissen en dit is dus ook bij Auric en Maurit gebeurt. Beide leven nu op het grootste eiland in het archipel en zij werkt als serveerster in de lokale herberg van een kleine kuststadje. Als een steenlawine de grote weg blokkeert naar de hoofdstad van het eiland, huren de lokale notabelen de magyckers (tovenaars van het eiland Amerey) in om de blokkade weg te toveren. Auric staat op de eerste rang als dit gebeurt en hoort de spreuk uitgesproken worden door de magycker. Bij de magycker wordt zijn herinnering aan de spreuk ter plekke gewist, echter Auric heeft een absoluut gehoor en kan hierdoor de spreuk niet alleen woordelijk herinneren maar hem ook met de juiste klemtonen uitspreken. Iets wat hij dan ook doet als zijn zus later die dag wordt bedreigd door enkele soldaten. De soldaten overleven dit niet en belangrijker nog, de magyckers zijn hier niet blij mee en willen de dader koste wat het kost oppakken. Als men Auric en Marit bijna gepakt hebben worden ze echter net op tijd gered door Eamon, een mysterieuze man die zojuist enkele “zakelijke voorstellen” heeft afgeleverd bij de plaatselijke handelshuizen. De jacht begint nu pas echt.

Van een goede fantasy wordt niet alleen een spannend verhaal verwacht, wat zich afspeelt op een nieuwe wereld. Er wordt ook verwacht dat de auteur die wereld zo levendig beschrijft zodat de lezer alles onmiddellijk voor waar aanneemt wat er in die wereld gebeurt, hoe onwaarschijnlijk dat ook blijkt te zijn. En dat is nu precies wat er bij dit boek ontbreekt. Het verhaal is zeker spannend en de spanningsboog blijft van de eerste tot de laatste bladzijde gespannen. Dat doet Stone goed en maakt dit boek, van de Nederlandstalige fantasy schrijvers, absoluut een topper. Echter vergeleken met de vertaalde fantasy is het eigenlijk niet meer dan een gemiddeld fantasy boek, niet slecht maar zeker geen topper. De wereld wordt nooit echt goed beschreven waardoor je je ook niet kan inleven in deze nieuw geschapen wereld. Er wordt slechts sporadisch iets beschreven over de inwoners en de plaatselijke flora en fauna komt al helemaal niet aan bod. Ik weet dat al die beschrijvingen zorgen voor een dikkere boek maar dat is dan ook de reden dat de meeste fantasy boeken eerder dichter bij de 800 bladzijden zitten dan de 350 bladzijden die dit boek telt. Iets wat een gemiste kans is van de auteur. Als hij iets meer over de geschiedenis en de wereld zelf in het boek had verwerkt zou dat ervoor zorgen dat de lezer zich beter kan inleven in de wereld en belangrijker, de personen die in deze wereld leven. Dat zorgt er juist voor dat de lezer meer meeleeft met de personages, het wordt begrijpelijker voor de lezer waarom zij doen wat zij doen.

Al met al is het, zoals eerder gezegd, voor een Nederlandstalige fantasy-auteur, een topper en ik heb me prima vermaakt met het boek (als tussendoortje) maar voor het echte fantasy werk, om er dus een potentiële internationale topper van te maken, zal de auteur toch iets meer diepgang in zijn wereld moeten verwerken in het tweede deel om zo de serie op een hoger niveau te krijgen. Het tweede deel ga ik echter hoe dan ook wel lezen.