De minste van de Scarpetta's tot nu. Het is een veel te breed uitgesmeerd vervolg op het voorgaande boek, Zwarte hoek. Je krijgt de indruk dat er wat moet aangebreid worden. Je kent ook al de ingrediënten voor het volgende Scarpetta-verhaal. In de psychologische (zelf)analyse van K.S. gaat Cornwell naar mijn aanvoelen iets te ver. Ook begint ze te overdrijven met haar technische achtergrond.

Misschien noodzakelijk wanneer je het boek als een alleenstaand verhaal leest (alhoewel?). Als je echter alle boeken op een korte periode na mekaar leest valt het echter tegen. Het schrijven gaat dan toch weer vlot en af en toe slaat de nieuwsgierigheid toe naar het afronden van een hoofdstukje. Soms ontgoocheld het dan bereikte plotje.