Meer dan vijf sterren waard

Let op: deze recensie bevat spoilers

Claudia de Breij weet op de een of andere manier altijd perfect te verwoorden hoe emoties lijken te werken. Dat geldt niet alleen voor haar theatershows en liedjes, maar dat geldt ook voor de verhalen in Neem een geit. Ze schuwt het niet om gevoelens met lezers te delen, gevoelens waarvan je zegt: "Aha! Zo werkt het dus. Of niet." Of: "Gelukkig, ik ben niet de enige!" Daardoor krijg je een kijkje in het leven van (wat mij betreft) Nederlands leukste cabaretière.

Samen met partner Jessica van Geel heeft zij door heel het land bekende Nederlanders als Nico ter Linden, Willeke Alberti, Erica Terpstra en Herman van Veen bezocht en geïnterviewd om dit boek te schrijven, maar als je bang bent dat het een standaard boek boordevol saaie, vage interviewvragen is kan ik je geruststellen, dat is het zeer beslist niet! Waarom zelf uitzoeken hoe het leven geleefd kan worden als anderen dat hebben gedaan?! René Gude was het laatste zetje dat Claudia nodig had om dit prachtige, indrukwekkende, intrigerende boek te schrijven.

Dat dominees ook maar gewoon mensen zijn blijkt uit het interview met Nico ter Linden. In een eerlijk en openhartig gesprek vertelt hij dat ook hij zijn momenten had waarop hij het ook allemaal niet wist. Dus ging hij in de leer om beter te worden in zijn vak.

Claudia’s “wet”: 'Hou nooit een compliment voor je', ga ik toch eens in de praktijk uitvoeren. Vaak genoeg ligt een compliment op het puntje van mijn tong, maar als puntje dan bij paaltje komt durf ik het toch niet eruit te gooien. Bang om verkeert over te komen? Waarschijnlijk wel. Toch maakt Claudia een punt wanneer ze zegt dat je beter in de wereld kan staan door open en vol bewondering te zijn. In het hoofdstuk vertrouwen geeft vertrouwen komt oud-VVD politicus Hans Wiegel aan het woord en vertaald prachtig hoe het vertrouwen van anderen in jou ervoor zorgt dat je dat vertrouwen niet schaadt. Iets dat andersom dus ook opgaat. Bij het lezen van het hoofdstuk over het beroep putjesschepper krijg ik het idee dat Claudia uit een warm nest komt waarin het niet zozeer belangrijk was/is wát je doet, maar dat je het doet vol overgave en met veel plezier. Wat moet het heerlijk zijn om van je ouders te horen dat je het gevoel mag hebben dat je de beste kunt zijn.

Neem een geit mocht ik als ambassadeur lezen, ik had het voorrecht samen met een aantal andere lezers het te lezen voordat het in de boekhandels ligt en ik kan vermelden dat wanneer het daadwerkelijk daar ligt ik één van de eersten ben die hem koopt. Dit boek kan en mag gewoonweg niet ontbreken in mijn boekenkast en een pdf blijft nou eenmaal niet zo goed staan. Op momenten dat ik het dan even niet meer weet wil ik het open kunnen slaan op de pagina’s die voor mij dan nodig zijn. Op die manier krijg ik dan toch wat wijze woorden om me er doorheen te slepen. Het motto is (wederom) niet voor niets: waarom alles zelf uitzoeken als iemand anders dat al heeft gedaan. Het prachtige aan dit boek is dat echt geen enkel onderwerp in het leven geschuwd wordt, hoe moeilijk, verdrietig of gênant ook. Het bevat niet alleen heel grappige en mooie verhalen, maar ook indrukwekkende en emotionele verhalen waarbij ik een traantje moest wegpinken.

Als ik dit boek meer dan vijf sterren kon geven dan deed ik dat. Het is moeilijk kiezen wat ik nu het mooiste vond om te lezen, maar er zijn toch een aantal dingen blijven hangen nadat ik het laatste woord had gelezen. Zo vind ik bijvoorbeeld dat: omdenkmindfullnessflowhappinez het woord van 2015 mag worden, of op zijn minst een goed galgjewoord! Daarnaast ben ik van plan een fuck-it-list te gaan maken, want Claudia zegt: "Je hoeft niet alles te kunnen in het leven. Het is geen wedstrijd." En als laatste denk ik: “'Wat fijn dat ik in heel veel dingen dus toch niet de enige ben. En vooral niet in het opvoeden, want opvoeden ís gewoon heel moeilijk aldus Claudia’s moeder.