Een verhaal van ontmoetingen

The unlikely pilgrimage of Harold Fry (ik las het in het Engels) vond ik een prachtig boek. Waarom wordt zo’n verhaal nu geen bestseller vraag ik mij weleens af. Waarschijnlijk omdat je er niet in kan wegvluchten en omdat het einde geloofwaardig maar niet helemaal happy is.
Het verhaal gaat over een man die een kaart wil gaan posten gericht aan een collega die ongeneeslijk ziek is. Hij is met pensioen, zijn huwelijk is doodgebloed eigenlijk is zijn leven tot stilstand gekomen. Harold Fry besluit in een opwelling met de kaart naar de volgende brievenbus te lopen. Dit leidt ertoe dat hij uiteindelijk besluit de kaart lopend naar de collega te gaan brengen, honderden kilometers verderop.
Tijdens deze wandeling ontmoet hij allerlei mensen, die hem hun levensverhaal vertellen. Tegelijkertijd overdenkt hij zijn huwelijk, zijn werk en leven en het contact met zijn zoon. Hij verbaast zich hoe zijn goede huwelijk zo in het slop heeft kunnen raken. Ook zijn vrouw overdenkt alles wat hen is overkomen en naarmate zijn pelgrimstocht vordert, komt hun liefde en waardering voor elkaar langzaam weer terug.
Spoiler alert!!!
Gedurende de tocht is Harold even een cultheld en mensen gaan met hem meelopen en klampen zich aan hem vast. Alleen als hij niet de verlosser is die zij hadden verwacht, keren ze zich weer even gemakkelijk van hem af. Het meeloopgedrag van mensen en het ‘verraad’ – ik zet het tussen komma’s omdat Harold blij was dat hij van hen af was – wordt heel raak beschreven.
Uiteindelijk komt hij bij zijn vroegere collega aan. Ze leeft nog maar kan niet meer praten en de vraag is of zij hem herkent. Harold denkt van wel. Op zich is dat minder belangrijk. Hij heeft begrepen wat zij voor hem heeft gedaan en heeft betekent. En dat geldt ook voor zijn vrouw.
Ik vond het een ontroerend boek over niet-perfecte mensen die zich door het leven proberen te slaan. Zeker de ontwikkeling die Harold en zijn vrouw doormaken vond ik heel boeiend.