Hoe wordt het leven zoals het wordt?

‘Een moeilijke jeugd is een onzichtbare vijand, je weet nooit wanneer hij toeslaat,’ concludeert Jules, de hoofdpersoon in ‘Einde van de Eenzaamheid’, als hij hoort dat de tics van zijn broer weer toenemen.
Hun moeilijke jeugd komt door een auto-ongeluk waarbij de beide ouders van Jules en zijn zus Liz en broer Marty omkomen. Het verhaal bestaat grotendeels uit een lange flashback, die begint als Jules in het ziekenhuis ligt na een motorongeluk. Hij stelt zich dan de vraag – die wij ons allemaal weleens stellen -: Hoe wordt het leven zoals het wordt?
Wat volgt is een mooi verhaal waarbij wij door de ogen van Jules kijken hoe het deze kinderen vergaat na het verongelukken van hun ouders. Ze komen alle drie in een internaat waar ieder op een eigen manier met het verdriet omgaat en ze weinig contact hebben. Marty richt zich op zijn studie, Liz gaat allerlei relaties aan en Jules keert zich meer in zichzelf.
Jules heeft echter al snel een houvast die zijn broer en zus niet hebben: een echte vriend maar wel in vrouwengedaante, genaamd Alva. Tegen de tijd dat zij het internaat verlaten lijkt de vriendschap over te gaan in een liefdesrelatie. Het loopt echter anders. En pas veel jaren later keert een getrouwde Alva terug in het leven van Jules.
Het boek heeft een mooie sobere stijl, zonder allerlei grote beeldspraken maar wel met een aantal interessante observaties zoals direct in de openingszin: ‘Ik ken de dood al heel lang en nu kent mij de dood mij ook.’ En later over het tijdpad van herinneringen waarin Jules ervaart dat in de zomer, de zomer van een jaar geleden dichterbij lijkt dan de Kersttijd die maar zes maanden achter ons ligt.
De thematiek in dit boek was voor mij: rouw, loyaliteit en verbondenheid. Als zij jong zijn hebben Liz, Jules en Marty niet veel aan elkaar maar naarmate zij ouder worden groeit de band. Ook blijft Jules trouw aan Alva in heel verschillende situaties. Verder keert er regelmatig een vriend van Marty terug die eindeloos probeert met Liz een echte relatie te krijgen zonder dat zijn vriendschap met Marty er onder lijkt te lijden. En dan Marty zelf: jarenlang zoekt hij naar een vriendin en als hij haar vindt, blijft hij de rest van het leven bij haar. Samen zijn ze een soort rustpunt en opvang voor Liz en Jules die een veel woeliger leven leiden.
De personen en onderliggende relaties worden eenvoudig en levensecht beschreven. Bijna een perfect boek. Wat voor mij ontbrak was enige aandacht voor de complexe situatie waarin Alva zich bevond in haar jeugd. Haar zus was verdwenen en het verdriet hierover dreef haar ouders uit elkaar en dat resulteerde in een scheiding. Alva gaat bij haar moeder wonen, die niet veel om haar lijkt te geven. Ze houdt de brieven van de vader – op wie Alva dol was - voor haar achter en zij vertelt Alva dat haar vader haar niet meer wil zien. Alva was haar zus kwijt, werd bedrogen door haar moeder en had geen contact met haar vader. De schrijver besteedt echter slechts een alinea aan haar verdriet. Alsof dit verdriet niet kon tippen aan dat van Jules, Marty en Liz. Het is een ander verdriet waar Alva mee te kampen had maar hierdoor had zij evenmin een gelukkige jeugd. Bovendien had dit ook haar merkwaardige gedrag ten opzichte van mannen, toen zij jong was, kunnen verklaren.