Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

'Jij zegt het' door Connie Palmen

Angele Steentjes 01 april 2016
Opvallend is dat voor de tekst op de achterflap het begin van het boek is gebruikt. Wel terecht vind ik het omdat het een spannend begin is. “Voor de meeste mensen bestaan wij alleen in een boek, mijn bruid en ik. De afgelopen vijfendertig jaar heb ik met een machteloos afgrijzen moeten aanzien hoe onze echte levens bedolven raakten onder een modderstroom van apocriefe verhalen, valse getuigenissen, roddels, verzinsels, mythen, hoe onze ware, complexe persoonlijkheden werden vervangen door clichématige personages, vernauwd tot simpele imago´s, op maat gesneden voor een sensatiebelust lezerspubliek. En dan was zij de broze heilige, ik de brute verrader. Ik heb gezwegen. Tot nu."
Onderwerp van ‘Jij zegt het’ is de relatie tussen het schrijversechtpaar Ted Hughes en Silvia Plath. De laatste is dichteres en romancier en pleegde zelfmoord deels vanwege het overspel van Ted. Het boek volgt de relatie tussen Ted en Silvia vanuit Ted; je zit in zijn hoofd. Met een virtuoze stijl beschrijft Palmen hoe Ted geamuseerd, gefascineerd, verliefd en soms geërgerd het gedrag van Silvia ervaart. Tussendoor zijn er kleine steken naar feministen die later hem zullen wegzetten als liefdeloos, egocentrisch en ongevoelig.
Het boek is meeslepend geschreven. Het enige wat mij ging irriteren is dat Silvia steeds door hem als bruid wordt aangeduid, zelfs als zij moeder is van twee kinderen. Het geeft de indruk dat Ted haar als kind blijft zien.
Op een bepaald moment wordt Ted verliefd op Assia Wevill. Deze verliefdheid vond ik minder overtuigend beschreven door Palmen. Voor mij bleef zij teveel benadrukken dat hij ook nog van Silvia hield. Dat was misschien ook wel zo maar hij moet toch in tweestrijd hebben gezeten en daar las ik voor mijn gevoel te weinig over.

Het boek opent met een citaat van Ted Hughes met daarin de zin “We think we write to amuse, but we’re saying something we desperately need to share.” Dit ervaarde ik zeker bij dit boek. Palmen lijkt te de wereld te willen laten zien dat Ted Hughes onterecht zoveel kritiek heeft gekregen. Zij wilde dit gevoel van onrechtvaardigheid delen en dat doet zij op een meeslepende, overtuigende manier. Ik kreeg meer sympathie voor hem.
Opvallend was dat ik volgende boek waar ik in begon – De Rotskruiper van Nell Zink - eveneens opende met een citaat van Ted Hughes: “Ik dood waar ik wil want alles is van mij.” Geef je toch weer een andere gevoel over deze dichter.

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Angele Steentjes