Childhood is a state of terrible vulnerability

Genomineerd voor de Bookerprize en voor de tweede keer de winnaar van de Canadese Scotiabank Giller Prize 2019 heeft ervoor gezorgd dat Esi Edugyan haar naam gevestigd heeft in de Angelsaksische literaire wereld. Edugyan is geboren (1978) en opgegroeid in Calgary in Canada en een dochter van Ghanese immigranten.
Hoofdpersoon is George Washington Black, een zwarte slaaf. Zijn naam is een vette knipoog naar de Amerikaanse president en leidt in het verhaal geregeld tot hilariteit. Hij is geboren op een suikerplantage in Barbados en leeft onder de hoede van Big Kit. Op elfjarige leeftijd wordt hij de bediende of assistent van de jongere broer van de plantage eigenaar. De eigenaar is een wrede man maar zijn broer Titch is gelukkig het tegengestelde. Hij is een wetenschapper en behandelt Washington goed en leert hem lezen. Nog meer waardering krijgt Titch voor zijn assistent als blijkt dat hij een ongekend tekentalent heeft een daardoor flora, fauna en technische ideeën kan tekenen.
Edugyan laat Washington Black geen rustig leven leiden op deze suikerplantage. Door de komst van een neef van Titch verandert alles. Hij heeft minder op met Washington Black en door zijn toedoen raakt Washington verminkt en vlucht uiteindelijk samen met Titch in de Cloud Cutter of hete lucht ballon weg van de plantage.
Deze vlucht strandt op een schip en vervolgens brengt de tocht Washington Black van het koude Novo Scotia via Londen, Amsterdam uiteindelijk in Marokko. Ondertussen raakt hij Titch kwijt maar ontmoet later ook zijn grote (blanke) liefde met wie hij uiteindelijk weer op zoek gaat naar Titch.
Washington Black is een uitstekend verteld verhaal met levendige en ontroerende karakters, een sterk plot en goede dialogen. Je ervaart hoe ingewikkeld het is om zwart te zijn, zowel als slaaf of als vrijgelaten slaaf. Daarentegen vond ik sommige situaties vergezocht en dat stoorde mij enigszins zoals zijn relatie met de blanke Tanna, het lijkt mij sterk dat het toen werd getolereerd.
Het verhaal gaat grotendeels over mensen in kwetsbare posities in de wereld. Het is niet zo dat deze mensen zelf kwetsbaar zijn, maar dat zijn zij door hun positie in de wereld als slaaf, vrouw of kind. Een citaat die dat mooi illustreert: ‘I do not much care for childhood. It is a state of terrible vulnerability, and is therefore unnatural and incompatible with human life. Everyone will cut you, strike you, cheat you, everyone will offer you suffering when goodness should reign. And because children can do nothing for themselves they need good advocates, good parents. But a good parent is as rare as snow in summer.’