Niet het beste Anne Rice boek

Dit is zeker niet het beste boek van Anne Rice. Voor wie nog nooit iets gelezen heeft van haar, begin met interview met de vampier of een ander op zichzelf staand boek.

Er zitten genoeg goede dingen in het boek. De personage komen goed tot leven. Je leert ze kennen en raakt vertrouwt met ze. Je kunt ze helemaal voor je zien. Ook wordt er goed gebruik gemaakt van het opbouwen van spanning. Er zijn verschillende open loops verwerkt in het boek die je nieuwsgierig maken en die ervoor zorgen dat je verder wilt lezen

En dan is er die grote maar, de reden waarom ik dit boek niet zou aanraden als eerste boek om te lezen als je nog nooit iets gelezen hebt van Anne Rice. Haar beschrijvingen zijn te langdradig. Er zijn hoofdstukken waarin weinig gebeurd. Het boek bestaat uit meer dan 1000 bladzijden en ik denk dat er zeker een kwart misschien wel de helft van de woorden weg zouden kunnen om nog steeds hetzelfde verhaal over te houden. Je kunt je afvragen of je wel wilt weten dat Rowan en Michael een huis in Florida willen kopen en twee huizen. Moet je alles weten van de exen die Michael voor Rowan had.

Michael en Rowan zijn de hoofdpersonages, maar het verhaal wordt vanuit verschillende personages vertelt. Eerst vanuit een dokter die Deirdre Mayfair behandelt, later vanuit een priester die vertelt over de jeugd van Deirdre. Aan de ene kant raak je vanuit het oogpunt van een buitenstaander bekend met het verhaal van Deirdre, het is mysterieus en je vraagt je af hoe ze in zo'n coma achtige toestand terecht gekomen is, maar ik vraag me af of dit het juist oogpunt is. Zeker omdat deze dokter en de priester niet meer voorkomen in de rest van het verhaal.

En dan is er nog het uitgebreide historische verslag van de familie Mayfair waarin alle 'belangrijke' familieleden in worden beschreven. Het verslag is zakelijk bedoeld, maar is verhalend. Soms heb je het idee dat je meer een roddelblad dan een zakelijk verslag leest. Op zich maakt dit het lezen van het verslag iets interessanter, maar is het geloofwaardig voor een organisatie als de Talamasca? Zijn ze wetenschappers of zijn ze een roddelclubje? Het verslag is lang en niet overal even interessant. Voor mijn was het voldoende geweest als alleen het verhaal van Deborah en haar moeder, Charlotte en Deirdre beschreven was geweest. Julien is een interessant karakter en hij komt goed tot leven, maar in dit deel is hij voor mij niet zo belangrijk om heel zijn levensverhaal te moeten weten.

Iets waar ik nog een paar vraagtekens bij zet, zijn de relaties van de Mayfairs onderling. Vader doet het met dochter, vervolgens met kleindochter die eigenlijk ook zijn dochter is, broer en zus doen het met elkaar en dan ook nog oom/nicht en neef/nicht. Wonderbaarlijk komen er ondanks zoveel incest toch nog gezonde kinderen ter wereld. Op 1 kind na dat verstandelijk beperkt blijkt te zijn. Dat lijkt me ook behoorlijk ongeloofwaardig.

In grote lijnen is het een goed verhaal. Hou er rekening mee dat dit een trilogie is. Het einde is open en in het tweede deel 'Het heksenkind' gaat het verhaal weer verder. Verder is het even doorworstelen bij de langdradige stukken (of je leest er snel over heen).