What if the worst thing you did went Viral

Helen FitzGerald heeft na haar succesvolle debuut Kleine meisjes alweer diverse boeken op haar naam staan. Ze staat bekend om de goed uitgewerkte personages, die geregeld met zichzelf in conclaaf gaan en de fijne schrijfstijl. Deze elementen zijn ook duidelijk terug te vinden in Verloren dochter. Overigens wekt de Engelstalige titel meer nieuwsgierigheid op: What if the worst thing you did went Viral.

Brave tiener Su is met haar zus Leah en vriendinnen van Leah op vakantie in Mallorca. De meiden genieten van alles dat Mallorca biedt, inclusief jongens. Su blijft haarzelf, drinkt en feest wel, maar van de jongens moet ze niets hebben. Tot de meiden op een avond besluiten dat het tijd is dat Su ook los komt. Dat loopt echter helemaal uit de hand en voor ze het weten gaat het filmpje waarop te zien is dat Su mannen pleziert viral. Ze is te geschrokken en te beschaamd om daarna terug naar huis te gaan, in plaats daarvan vlucht ze. Leah gaat wel naar Nederland en eenmaal daar komt ze erachter dat het filmpje door alles en iedereen bekeken is. Ook door hun ouders. Geschrokken proberen ze de schade te beperken en Su veilig thuis te krijgen. Dat resulteert in een intense beschrijving van een zoektocht, vlucht, zorgen en wraak.

De plot van Verloren dochter is realistisch en actueel. Jongeren gaan graag op feestvakantie en het is maar goed dat hun ouders niet kunnen meekijken. Hoe verschrikkelijk is het dan als je gedrogeerd wordt en stiekem gefilmd? Tegenwoordig verspreiden dit soort filmpjes zich snel via alle social media. De titel heeft een aanloop: Een moeder zint op wraak na de online aanval op haar 'verloren dochter'. Dat geeft al weg dat het verhaal voor een groot deel is geschreven vanuit het perspectief van Ruth, Su's moeder. Door de dikte van het boek, de korte hoofdstukken en de ietwat te lange titel zijn de verwachtingen bij het openslaan vrij laag. Gelukkig is dat deels onterecht.

FitzGerald weet de lezer het verhaal in te trekken en wisselt geregeld van perspectief. De sporen van een schrijfstijl voor film- en televisiescenario's is duidelijk aanwezig. Het gaat snel en soms zijn de personages wat impulsief. Zeker richting het eind verliezen ze wat geloofwaardigheid. Er zit wel een fijne psychologische laag in het verhaal. Vooral Ruth geeft zich bloot en FitzGerald speelt afwisselend met gebeurtenissen die echt hebben plaatsgevonden en louter gedachtes van de personages:

Ze had zichzelf goed vermomd en ervoor gezorgd dat ze niet op de camerabeelden in de Coconut Lounge te zien was... Word je gek? Ben je buiten zinnen? ...absoluut niet. Ze duwde de spiegel weg. 

Mede hierdoor, en door enkele onverwachte keuzes, blijft het interessant en boeiend. Soms ook zelfs sentimenteel en aangrijpend. In deze literaire thriller mist het verhaal echte spanning, spanningsbogen of vraagtekens. De afloop is wel verrassend: alle elementen komen mooi samen, een tikkeltje clichématig, maar laten best een goede indruk achter.