Weinig diepgang

Ik heb het boek als luisterboek in de auto 'gelezen', had ik het boek in handen gehad, had ik het waarschijnlijk weggelegd. Bij een boek over psychiatrische afdeling verwacht je toch wel diepgang maar de personages blijven vlak en de gevoelens e.d. kwamen niet over.
Bovendien lijkt het verhaal op een geven moment in herhalingen te vallen wat het leesplezier niet echt bevordert. Ik begon ook te denken dat er helemaal geen eind aan zou zitten toen Emma dan toch, voor mij, plotsklaps naar huis mocht.
Ik denk dat mensen die met deze gevoelens en gedachten rondlopen het vreselijk zwaar hebben, zo zwaar dat wij dit als psychisch gezonde mensen dat niet kunnen begrijpen maar in dit verhaal kon ik totaal niet meeleven met Emma omdat het zo koud en levenloos werd gebracht.