Duister ya-verhaal over racisme

Op de achterkant van dit boek is te lezen: "Als je De Hongerspelen goed vond, dan vind je Showstopper geweldig!". Geboeid begon ik aan het boek maar ik moest al snel concluderen dat t niet kan tippen aan de boeken van Suzanne Collins.
Het verhaal wordt beurtelings verteld door Hoshiko en Ben. Beiden vertellen hun verhaal in de ik-vorm maar dat is niet storend. Wat wel kan gaan irriteren is het feit dat je sommige gebeurtenissen dus 2 keer leest, vanuit beider gezichtspunt. De schrijfstijl is vlot en de hoofdstukken kort, soms zelfs maar een halve bladzijde dus daar ligt het niet aan. Waar het boek vooral tekort komt is diepgang. Hoe is deze wereld ontstaan? Hoe is de scheiding ontstaan tussen Zuiveren en Droesems? Waarom wordt er neergekeken op de Droesems? Ook de personages worden niet voldoende uitgediept waardoor je als lezer nét niet helemaal betrokken bent bij hun lotgevallen. Sommige dingen gebeuren plotsklaps, zoals de verliefdheid, en worden daardoor ongeloofwaardig.
Bovendien is dit verhaal af en toe zo gruwelijk dat het aan horror grenst.
Een boek over racisme, duister en schokkend .