Lezersrecensie
Voor de liefhebbers van Downton Abbey?
Voor de liefhebbers van Downton Abbey las ik op het boek en hoorde ik zelfs in de reclame op de radio. Daar moest ik even over nadenken. Lichte Jaren gaat over de familie Cazalet. Het boek heeft voorin een stamboom van de familie: vader en moeder, drie zoons, hun vrouwen en kinderen. Daarnaast krijgt je ook nog een lijst van het personeel dat behoort bij een bepaalde tak van de familie. Erg handig.
Maar lijkt het op Dowton Abbey? Dat begint vlak voor de Eerste Wereldoorlog, dit boek speelt aan de vooravond van de Tweede Wereldoorlog en begint in de zomer van 1937. Net als in Downton Abbey worden leden van de upper class gevolgd, maar ook het personeel.
Lichte Jaren heeft niet echt een plot. Het boek bestaat uit alleen maar monologues interieur: je leest de gedachten van alle personages . Af en toe komt de alwetende verteller om de hoek, maar dat is maar heel weinig. Ik moest daar erg aan wennen. Het boek kabbelde voor mijn gevoel. Maar Howard beschrijft het gevoelsleven van haar personages erg goed. En het zijn er heel veel: alle leden van de familie, op de twee jongste kinderen van 6 en 7 na, zijn personages in het boek en volg je via hun gedachten. Ook sommige personeelsleden komen aan bod. Als je je overgeeft aan de sfeer van het boek, en dat deed ik na enige gewenning, is het een fantastisch boek. Het is meer dan Downton Abbey, omdat Howard erg goed schrijft. De beschrijving van de levensstijl van de rijken, bijvoorbeeld, is fantastisch. En dat is dan weer wel heel erg Downton Abbey.
Het boek blijkt autobiografisch, zo lees je op de cover. En dat merk je op elke pagina. Ze weet precies waarover ze het heeft. Maar daarnaast worden de karakters erg gelaagd beschreven, juist door die monologue interieur. De oorlog wordt steeds dreigender en heeft effect op alle mensen. Ook dat doet het boek ontstijgen aan de middelmaat.
Lichte Jaren is het eerste deel in de serie van vier boeken over de familie Cazalet. De andere delen worden in de komende anderhalf jaar uitgebracht. Ik kan niet wachten.
Maar lijkt het op Dowton Abbey? Dat begint vlak voor de Eerste Wereldoorlog, dit boek speelt aan de vooravond van de Tweede Wereldoorlog en begint in de zomer van 1937. Net als in Downton Abbey worden leden van de upper class gevolgd, maar ook het personeel.
Lichte Jaren heeft niet echt een plot. Het boek bestaat uit alleen maar monologues interieur: je leest de gedachten van alle personages . Af en toe komt de alwetende verteller om de hoek, maar dat is maar heel weinig. Ik moest daar erg aan wennen. Het boek kabbelde voor mijn gevoel. Maar Howard beschrijft het gevoelsleven van haar personages erg goed. En het zijn er heel veel: alle leden van de familie, op de twee jongste kinderen van 6 en 7 na, zijn personages in het boek en volg je via hun gedachten. Ook sommige personeelsleden komen aan bod. Als je je overgeeft aan de sfeer van het boek, en dat deed ik na enige gewenning, is het een fantastisch boek. Het is meer dan Downton Abbey, omdat Howard erg goed schrijft. De beschrijving van de levensstijl van de rijken, bijvoorbeeld, is fantastisch. En dat is dan weer wel heel erg Downton Abbey.
Het boek blijkt autobiografisch, zo lees je op de cover. En dat merk je op elke pagina. Ze weet precies waarover ze het heeft. Maar daarnaast worden de karakters erg gelaagd beschreven, juist door die monologue interieur. De oorlog wordt steeds dreigender en heeft effect op alle mensen. Ook dat doet het boek ontstijgen aan de middelmaat.
Lichte Jaren is het eerste deel in de serie van vier boeken over de familie Cazalet. De andere delen worden in de komende anderhalf jaar uitgebracht. Ik kan niet wachten.
1
Reageer op deze recensie