Leren en meeleven

Waarom dit boek niet even beroemd is als het dagboek van Anne Frank of de film The Longest Day, dat begrijp ik niet. Zeker voor Amerikaanse leerlingen (daarmee bedoel ik niet de V.S., maar heel Amerika) zou dit verplichte literatuur moeten zijn.

In dit boek vertelt Salomon over zijn leven als slaaf op een katoenplantage. Omdat hij daar illegaal terecht is gekomen (zijn familie is eigenlijk al twee generaties vrij van slavernij) is hij ondanks de mishandelingen en barre omstandigheden heel objectief over de gebeurtenissen. Wel is hij, zoals wij nu allemaal zijn, intrinsiek tegen de gedachte dat de ene mens de andere mens als gebruiksvoorwerp/huisdier/slaaf mag houden. Dat uitgangspunt maakt zijn verhaal heel begrijpelijk voor ons. Als hij niet beter zou weten, zou dit boek al gauw een ver-van-je-bedshow worden.

Want wat hem overkomt, hoe hij mishandeld wordt en hoeveel werk er verzet wordt is bijna onvoorstelbaar. Dat de slaven niet vluchten en zo ontzettend bang zijn voor hun meesters ook. Gelukkig legt Salomon dat uit, waardoor je er begrip voor krijgt. Dit vond ik eigenlijk het meest verrijkend aan dit boek.

Het boek leest als een trein, het is simpel en recht door zee geschreven, waardoor je blijft doorlezen. Dat maakt het wel iets meer een geschiedenisles dan een spannend verhaal, maar volgens mij was dat ook het doel van Salomon.