Helaas maar een vrouw

Jacoba van Beieren, een geemancipeerde vrouw toen dat helemaal nog niet de bedoeling was. In dit boek krijg je constant het gevoel: was ze maar een man geweest, dan zou ze rijk, machtig en succesvol zijn geworden.

Nu wordt ze afgeschilderd als iemand die weliswaar heel graag op de beste manier over haar landen wil regeren, maar door haar geslacht, gebrek aan opleiding, manipulatie van familie en simpelweg domme pech nooit de kans krijgt.

Toch is het een bewonderenswaardig en inspirerend karakter. Of tenminste, zo wordt ze door Simone van der Vlugt prachtig neergezet.Je blijft lezen hoe ze zich door de tegenslagen heenslaat. Dat ze liever paardrijdt en politiek bedrijft dan borduurt maakt haar voor mij de eerste typisch Nederlandse vrouw (die over het algemeen bij voorkeur hun eigen zaken regelen en trotser zijn op hun 'mannelijke' hobbies dan op hun vrouwelijke kanten).

Enige minpunt aan het boek vind ik het slot: De gevangenschap is heel beperkt geschreven, net als het treuren om een echtgenoot die haar vreselijk heeft laten zitten. Ook eindigt het boek met de bevrijding van Jacoba, waardoor het net lijkt of haar verhaal daar eindigt, terwijl ze nog jaren doorstreed om overal als gravin te worden erkend. Daar had ik graag meer over willen lezen.