Thuis is het juiste woord!

'Thuis in Virgin River' heb ik ter recensie ontvangen van Harlequin/NotJustAnyBook. Nog ruim voor het boek in de winkel ligt. Daar was ik heel blij mee, want het is een heerlijk boek. Daarnaast ook een prachtige uitgave. Blij verrast daarover, want het is prachtig vormgegeven, de kaft is een stuk steviger en het bevat meer bladzijdes!
Robyn Carr trekt je bij je oren mee in het verhaal. Heeft het verhaal je vast, dan liet het je niet meer los. Het is een boek waar je naar toe haast als je klaar bent met wat je echt moest doen. De rest laat je liggen.
De personen in dit boek zijn herkenbaar en menselijk. Het standaard held en weerloze vrouw zou je er bij kunnen denken. Maar niets is minder waar. Jack is een held. Maar Mel staat haar mannetje en Jack is soms als een mak lammetje in haar handen.
De verstandhouding van Mel en Doc is vermakelijk om te lezen, en tovert een glimlach op je gezicht bij het voorstellen dat je hem tegen zou komen.

Het is een romantisch verhaal, met gebeurtenissen die ook in het echte leven voorkomen. Je zou zeggen dat dat dan niet allemaal in zo’n rap tempo zou gaan. Maar ook in het echte leven gaan soms de gebeurtenissen als een stormram door je bestaan. Al zullen ze waarschijnlijk niet allemaal even spannend zijn als bij Mel en Jack.

Wat ik leuk vind is de kameraadschappelijkheid van het dorp, Jack en zijn vrienden.
Je voelt dat ze Mel in hun midden opnemen, tegelijkertijd voel je dat ook met je zelf gebeuren.
Wat is interessant is, vind ik zonder teveel van het verhaal te verklappen, het leven van soldaten/mariniers. Zonder dat er verschrikkelijke beelden worden geschetst, weet je hoe erg het is. En hoe sterk de mannen, die uitgezonden worden, moeten zijn. Ergens heb ik het gevoel dat Robyn iemand/mensen kent uit het leger. De gevoelens die ze oproept met haar beschrijvingen, zijn zo duidelijk, helder en echt.

Mel en haar baan, dingen die herkenbaar zijn en zeker kloppen. Ik heb ergens gelezen dat iemand vond dat er teveel baby’s werden geboren voor de grote van het dorp. Ik vind dit meevallen. Niet alle zwangere kwamen uit Virgin en bleven. Ook werd er een baby geboren zonder Mels bemoeienis én uit een andere stad. Maar omdat diegene een ‘collega’ is, werd het genoemd. Daarbij zijn er vaker ‘geboortegolven’.

Mel is allround. Maar wat ze zich kan veroorloven lijkt me weinig passend bij het beroep verpleegkunde. Hier in NL is verpleegkunde, vergeleken met de rest van de wereld, een goed betaalde baan. En hier kan men dit zich zeker niet veroorloven. Jammer. Het laat je even je wenkbrauwen optrekken van verbaasdheid. Wel kan het zijn dat ze door ouders etc. zo kan leven. Dit is enkel niet echt duidelijk dan.

Er blijven open lijntjes over, zonder dat je het gevoel hebt dat het een open einde is en dit is het eerste boek van Virgin River, en er volgen zo ongeveer nog 20.
Dat zegt veel. Personen die nu enkel zijn geïntroduceerd, komen vast en zeker nog weer eens voorbij.
Het nadeel van de flaptekst vind ik dat, het overkomt als een bouquet romannetje. Dit is erg jammer, want het verhaal is veel meer, dit is ook te zien aan het aantal bladzijdes!

Mijn algemene beeld van ‘Thuis in Virgin River’ is dat het heerlijk weg leest, je weg laat dromen uit het dagelijks leven. terwijl dat volop aanbod komt in het boek.
Kort gezegd. Robyn Carr heeft er een fan bij en de rest van haar boeken gaan zeker nog eens worden gelezen om te zien of die net zo goed zijn.
De serie “Virgin River’ komt ieder geval op mijn NTL-Lijst

Pluspunten:
* De emoties zijn herkenbaar
* Je voelt je thuis in het verhaal en het dorp. Ik zou er willen wonen.
* Het boek laat je uitkijken naar meer!
* Het uiterlijk van het boek!

Minpunten:
* Flaptekst vind ik teveel bouquet- achtig.
* De financiële kanten van Mel, vanuit haar beroep kloppen niet echt.