Oké. Door de titel en de tekst op de achter- en binnenflap van het boek is dit overduidelijk geen ‘whodunit’! De psychopathische kraamhulp heeft het gedaan. Maar wat eigenlijk? En hoe? En waarom? Er blijft nog genoeg te raden over! De kraamhulp volgt de levens van drie vrouwen: Miriam, de door de dood van haar broer geobsedeerde politievrouw, Hennequin, de psychopathische en door haar probleemjeugd getraumatiseerde kraamverzorgster en Didi, de jonge moeder die zojuist een loodzware zwangerschap en dito bevalling achter de rug heeft. Uiteindelijk komen die levens samen. De spanning wordt enorm goed opgebouwd, je wilt het boek niet wegleggen, maar verder lezen. Het einde is verrassend en vond ik wat teleurstellend vanwege de plotselinge omslag. Maar ik heb het boek daardoor niet met minder plezier gelezen. Esther Verhoefs schrijfstijl is heerlijk vlot en makkelijk leesbaar. Je glijdt door het boek heen, zoals het hoort bij een thriller. Geen afleiding door te ingewikkelde of te lange zinnen. De personages zijn herkenbaar en levensecht met uiteraard wat overdreven karaktertrekken. Alle ingrediënten zijn precies goed gedoseerd. Ik kan me voorstellen dat je dit boek niet wilt lezen als pas bevallen of hoogzwangere door hormonen beïnvloede vrouw. Wacht dan liever tot je volledig ontzwangerd bent, maar verder kan ik het iedereen van harte aanbevelen. Het is weer een echte Verhoef!