Recensie Het vergeten gezicht

Ik ken Elle van Rijn alleen als actrice, maar had nog nooit eerder een boek van haar gelezen. Gelukkig is het nooit te laat om een ‘nieuwe’ schrijver te ontdekken, want Het vergeten gezicht is een mooi boek. Twee verhalen door elkaar, het verhaal van Lizzy in het heden en dat van Sylvi in het verleden tegen de achtergrond van nazi-Duitsland. Het tweede verhaal is een boek wat in het eerste verhaal gelezen wordt. Ik vind het een mooie en originele manier om het heden en verleden te werweven. Het begint allemaal met een verkeerd terugbezorgde verloren koffer. Waar het eindigt is wel wat voorspelbaar, dat vond ik jammer. Die twee verhalen moeten toch op een of andere manier samenkomen, anders is het geen boek. En er is, mede door het beperkt aantal personages, eigenlijk niet echt een andere manier mogelijk dan deze. De schrijfstijl is prachtig met mooie zinnen, maar wel vlot en makkelijk leesbaar. Het verhaal houdt de aandacht wel vast, je wilt toch weten hoe deze twee liefdesgeschiedenissen uiteindelijk eindigen. De personages zijn redelijk geloofwaardig, al zijn ze niet alledaags. Niet iedereen reist zomaar naar het huis van een wildvreemde in het buitenland zonder vooraf contact bijvoorbeeld. Maar het zou wel kunnen. Al met al is dit zeker een fijn boek om lekker ontspannen te lezen en heeft het mij benieuwd gemaakt naar het andere werk van Elle van Rijn.