Recensie Zestig dagen

Wat een verfrissend boek in zijn genre! Ik hou best van chicklit, maar het ligt er vaak zo dik bovenop. Dan zijn de personages, de situaties en alles er omheen zwaar overdreven. Een beetje hoort erbij, maar het mag nog wel grenzen aan de werkelijkheid. Vaak is het voor mij echt too much. Dan haak ik af. Ik word bijvoorbeeld bloednerveus van de Shopaholic boeken. Letterlijk. Ze laten me op een hele nare manier niet meer los. Misschien komt het door de neurotische karakters die over het algemeen in dergelijke boeken gebruikt worden, maar een echt goede verklaring ervoor heb ik niet. Hoeft ook niet, ik lees ze gewoon niet meer. Maar ja, ik wil soms toch ook weleens gewoon lezen voor de ontspanning. Niet voor de spanning, de puzzel of om er wijzer van te worden. Gewoon lezen en genieten. Niets meer en niets minder. Dus probeer ik het regelmatig toch weer. Soms red ik het niet, maar soms lees ik wel tot het eind door. Zoals bij Zestig Dagen. Heerlijk feelgood verhaal over het (liefdes)leven van Emma. Alhoewel het begin eigenlijk feelbad is… tranentrekkend zelfs. Maar zoals het een echte chicklit betaamt is er natuurlijk een happy end. De karakters en het verhaal zijn niet zwaar overdreven en zeker niet neurotisch. Het is een heerlijk liefdesverhaal om bij weg te zwijmelen, vlot en zeer makkelijk leesbaar geschreven. Ik kreeg precies wat ik wilde: lezen en genieten. Het was alleen wel jammer dat ik het boek al in één dag uit had, van mij had het nog veel langer mogen duren. Dus Gillian King, volgende keer een wat dikkere pil graag!