Dikke plus qua research, dikke min qua spanning

Titel : Kwelling
Auteur : Tamara Geraeds
Uitgeverij : Kramat

De titel ‘Kwelling’ in felrode letters trekt meteen de aandacht. Hetzelfde geldt voor de dame met het mes dat centraal op de cover staat. Beetje over the top misschien, maar op zich werkt het wel aanlokkelijk om toch even de korte inhoud te bekijken.
Een gezin probeert recht te krabbelen na de verdwijning van hun 6-jarige zoon en broertje Colin. Een enorm gemis waar de ouders en zijn zus Christina met dienen om te gaan. Tot er nieuws komt over de kleine jongen, dan gaat er pas meer en meer mis met de familie. Christina grijpt naar drugs terwijl vader zich verdrinkt in zijn werk en moeder Ellen urenlang in bed ligt met een slopende migraine.
Het verhaal kent een boeiende start. Tamara Geraeds probeert nieuwsgierigheid op te wekken bij de lezer en dat lukt best goed … tot zo’n ongeveer 80 pagina’s verder, daarna begint de interesse te wankelen. De evenwichtsbalk om verder te willen lezen wordt dunner en dunner. Als je op een gegeven moment in twijfel zit of je nu zal verder lezen of in een ander boek zal starten, dan is het gewoonweg niet jouw ding of schort er iets aan.
Het blijft natuurlijk een risico om je aantal personages te doseren tot een handvol mensen. De kans tot het creëren van een saaie bedoening groeit dan ook gestaag. Toch ligt volgens mij dáár het probleem niet. Als er op het kaft ‘Psychologische thriller’ vermeld wordt dan hoop ik echt op een nagelbijtend verhaal dat mijn hersenen in vol toerental tilt doet slaan, maar ‘Kwelling’ doet dit niet. Enkel één enkele passage over Colin deed me terug herinneren hoe verknipt deze auteur een wandaad en pijn kan beschrijven. Verder wordt vooral de verslaving en het probleem waar Ellen met worstelt perfect belicht. Maar dat laatste kon zoveel dubieuzer verwerkt worden, zoveel angstaanjagender gemaakt worden. Nu was het gewoon neutraal, vlak, saai. ‘Kwelling’ is op dat vlak van een heel ander kaliber dan haar vorige thriller ‘Echo’. Spijtig dat je na een meeslepend begin geeuwend je verder door het boek moet ploeteren tot aan de epiloog die je terug wakkerder maakt.

‘Ik weet niet wat voor dag het is, die hele presentatie was een verrassing en … ik schud hard mijn hoofd. Ik heb helderheid nodig. Coke.’

De hoofdstukken worden afwisselend verteld vanuit het perspectief van Christina en moeder Ellen. Bij Christina maakt de schrijfster gebruik van de ik-persoon, terwijl bij de versie van Ellen er vanuit de derde persoon geschreven wordt. Eerlijk gezegd stoorde me dat. Telkens was het weer even wennen en voelde me ik hierdoor als lezer meer verbonden met de dochter dan met de moeder. Enkele krantenartikelen tussendoor geven het verhaal een beetje meer kracht.
Qua taal is ‘Kwelling’ vlot te lezen. Geen ditjes datjes, rechttoe rechtaan. De schrik die ik bij de meeste boeken van onze noorderburen heb is dat het tè hollands is en dat is bij Geraeds helemaal niet.
Wat me vooral opvalt is de kwaliteit van research. Geraeds heeft alle informatie erg punctueel in het boek verwerkt. Het drugsgebruik kent een zeer realistische opbouw naar verslaving toe met al zijn minpunten en raar maar waar ook zijn kortstondige positieve elementen. Ook het andere centrale thema kent een mooie uitdieping en wordt op een reële manier in het verhaal verwerkt. Het wikken en wegen van de 28-jarige dochter lijkt me dan weer minder accuraat, erg onvolwassen maar dat kan misschien weer op de drugsproblematiek gestoken worden.
Ondanks de enorme input qua prospectie zat er zoveel meer potentieel in ‘Kwelling’, spijtig dat er zoveel energie gestoken werd in het verwerken van alle informatie rondom de boeiende onderwerpen, maar dat hierdoor misschien de spanning teniet werd gedaan.

Met dank aan Kramat voor het recensie exemplaar.

2.5 **1/2