Langdradig doch stof om over na te denken

Pieter Elting, een geslaagd zakenman en pas gescheiden wegens het rijden van een scheve schaats, wordt op klaarlichte dag ontvoerd. Twee gebivakkeerde personen nemen hem mee naar zijn nieuwe leefruimte. Dag prachtige kostuums, dag mooi huis, dag perfect leven. Voortaan leeft hij in een saaie kamer, gebonden aan een bed. Losgeld wordt er niet gevraagd, uitleg over het grote waarom wordt er niet gegeven. Tijd om na te denken dus voor Pieter.
De cover van ‘Dagen van schaamte’ verklapt reeds een deel van het boek … het gebroken glas is representatief voor personages die zich gebroken voelen, zij het ieder op zijn eigen manier of voor andere redenen. Het boek geeft een blik op een huidig maatschappelijk probleem, iets dat je na het lezen toch wel even aan het denken zet.
‘Dagen van schaamte’ werd opgedeeld in 2 delen. In het eerste deel staat vooral de effectieve ontvoering van Pieter centraal. Het leest in het begin vlot weg, maar na een tijdje begint het toch allemaal een beetje langdradig te worden. Iets teveel herhalingen over de dagelijkse beslommeringen die het slachtoffer van deze daad moet ondergaan maken het soms moeilijk om verder te gaan met lezen. Het tweede deel, geschreven als dagboek, daarentegen leest opnieuw vlotter en geeft een klare, duidelijke blik op de beweegredenen van de daders. De waarheid is hard aldus ook de werkwijze van de daders.
Er is geen gevoel van spanning te vinden en de dagen die Pieter daar beleeft worden na een tijdje zowel even saai voor hem als voor de lezer. Laat je vooral niet verleiden door het genre thriller dat op de cover prijkt, maar bezie het meer als een self-reflection roman want dit boek geeft je toch wel stof tot nadenken.