Ontroerend

*zucht* na dit boek volgt gegarandeerd een leesdip ... 'De appeltaart van hoop' is een zeer ontroerend verhaal over o.a. vriendschap, eenzaamheid, hoop en kortzichtigheid.
Op een zeer mooie wijze laat Fitzgerald je toe in de wereld van Oscar, Meg , Paloma en Barney. Oscar en Meg zijn niet enkel buren, maar tevens ook vrienden. Wanneer Meg en haar ouders tijdelijk verhuizen naar Nieuw-Zeeland wordt Paloma tijdelijk Oscars nieuwe buurmeisje en maatje. Hun leven kent vanaf dan een enorme ommekeer.
Fitzgerald probeert een beeld te schetsen over hoe mensen soms kunnen zijn : hard en meedogenloos, steeds acterend met 2 maskers, terwijl je tevens ook mensen hebt die empathisch, steunend en behulpzaam kunnen zijn.
Dankzij een zeer beperkt aantal personages en makkelijk woordgebruik leest het boek vlotjes weg. Afwisselend lees je een hoofdstuk vanuit het oogpunt van Meg en Oscar (behalve het laatste hoofdstuk, dat is gegeven aan Stevie ... het broertje van Oscar) waardoor het boek een zekere vlotheid geniet.
Ook aan de cover kan je niet ontsnappen en laat zien waar het boek allemaal om draait.
De personages waren zeer goed omschreven waardoor je je een heel duidelijk beeld krijgt over elk individu.

Zeker een aanrader en alvast één van m'n favoriete boeken dat ik ooit gelezen heb.