Opmerkelijke debuutroman !

Soms moet je gewoon eens outside the box denken, een uitdaging aangaan of een nieuw pad inslaan. Zo’n kleine stap heb ik ook ondernomen toen Hebban met de blind date leesclub op de proppen kwam. Geduld was het eerste obstakel, want voor Belgen duurt het toch steeds ietsje langer om een leesclubboek in ontvangst te mogen nemen. Niet getreurd, vanaf het boek in de bus viel werd de envelop kapot gescheurd (ja sorry, ik heb echt geen geduld en ben veel te nieuwsgierig). Toen ontstond obstakel numero 2 ! Een roman, ééntje waar ik eigenlijk niet zo op gehoopt had. Enkel al de korte biografie van de auteur op de achterflap lezen deed me een beetje met schrik in de zetel dieper weg zinken. Want welke meerwaarde kan ik toch brengen in zo’n leesclub ? Is een roman niet enorm saai ? Een boek over neusapen, say what ? En toch duurde het bij ‘Paradijs’ niet lang of ik zat direct in de flow van het verhaal èn genoot ik van de bemerkingen van de medelezers. Een roman blijkt dus niet zo stijf en saai te zijn.
Luuk Imhann is schrijver en theatermaker, bewerkte verhalen van Franz Kafka en het gehele toneeloeuvre van William Shakespeare. Laat me maar met de deur in huis vallen : met ‘Paradijs’ heeft Luuk Imhann een prachtig romandebuut geschreven.
In nog geen 200 pagina’s schetst de auteur het verhaal van de jonge Boas. Boas werd door zijn vader mee op expeditie gestuurd. Samen met 4 andere expeditieleden en 2 gidsen vertoeft hij in een jungle in Azië. Er gaan verhalen de ronde dat de berg, waar ze o.a. de neusapen bestuderen, leeft. Wanneer Yong, één van de gidsen, ernstig verwond wordt blijven de biologen en de student achter in het oerwoud. Gevangen tussen duizenden bomen, bekeken door miljoenen dieren, … voelt men zich helemaal alleen op aarde.
‘Soms denk ik dat ik een mens kan doorgronden, de lagen beschaving er zichtbaar kan afpellen, tot er beesten overblijven. Zoals de jungle nu ook doet.’

Wat begint als een trektocht door de jungle eindigt als een zoektocht in het hoofd van Boas. Opmerkelijk is dat dit boek op verschillende wijzen geïnterpreteerd kan worden. Het verhaal begint met de verschillende teamleden, je duikt af en toe in hun verleden, er worden natuuraspecten besproken, maar de vraag is : blijft het daar ook bij ? Vanaf het begin voelt het verhaal klam aan en die zekere duistere sfeer blijft actief doorsluimeren gedurende het hele boek. Zelfs na het lezen nestelt het hoofdpersonage zich met alle gemak nog even in je gedachten. De cover leunt hierbij ook sterk aan. Een oerwoud met een vleugje licht tussen de bomen. Is er licht in de duisternis ? Bevindt er zich hier of daar een enig lichtpunt waar je je als mens aan vast kan klampen als je hoofd lijkt op een razendsnelle kermismolen die toert, draait en maalt en die jou geen moment rust biedt ?
‘Paradijs’ is een verzameling van prachtige citaten en intrigerende personages. De setting aan de berg in Azië zorgt voor een nog meer benauwende sfeer. De auteur biedt jou een rugzak aan en zorgt ervoor dat je als lezer op zoektocht gaat en verbanden gaat leggen tussen verschillende personen. Imhann zet je aan het werk op zoveel mogelijk manieren. Je brein neemt allerlei opmerkelijke zaken waar, denkt en analyseert. En wanneer je veronderstelt alles te begrijpen is er in feite zoveel aan de hand dat je de warboel in je hoofd even moet laten bezinken en dan nog … vele uren later maken de spinnen steeds meer en meer webben in je hoofd. Net als bij Boas.