Stel je voor dat ...

Alles wat overblijft van Elizabeth Haynes is een angstwekkend verhaal in een plezierige schrijfstijl, maar de puntjes op de I ontbreken. Het is gedetailleerd genoeg waar het de beschrijvingen van de dode lichamen betreft; de diepgang, de uitwerking van de karakters, is daarentegen merkwaardig teleurstellend. De hoofdpersonen beschikken elk over vele pagina's, maar kwantiteit is nog geen kwaliteit.

Er zijn twee hoofdpersonages, Annabel en Colin, wier verhaal om en om aan de beurt is. Annabel is het ene moment een sterke vrouw, zeer kort daarna is ze opeens depressief en beïnvloedbaar, iets later komt ze dan weer over als iemand die de hele wereld aankan, kortom ongeloofwaardig en te gemaakt. Colin is een complexe persoonlijkheid, die star is in en vasthoudend aan zijn theorieën, die hij haast dwangmatig aan de praktijk toetst. Oppervlakkig bekeken is hij zo gek als een deur, maar zo simpel ligt het niet. En dom is hij zeker niet.
Tussendoor last de auteur hoofdstukken in die de lezer informeren over de uitzichtloosheid van de 'slachtoffers'. Goed voor de begrijpelijkheid, al hadden het er een paar minder mogen zijn.

De spanning in Alles wat overblijft blijft beperkt, de aanloop ernaartoe is lang en traag. Knap, dat de Colin-gedeeltes duidelijk afwijken van de Annabel-gedeeltes, ze zijn heel verschillend van toonzetting. Jammer, dat de auteur er niet in geslaagd is bij de lezer de behoefte te wekken zich in te leven, mee te laten sleuren, daarvoor is deze vreselijke geschiedenis te afstandelijk geschreven. [Hetzelfde heb ik ervaren bij Haynes' thriller In de schaduw van de maan.] Het analistenwerk bij de recherche komt heel goed uit de verf. Het lijdt geen twijfel dat Haynes het analistenvak verstaat, de uitvoerige beschrijving van de werkzaamheden zal de een aanspreken en de ander niet.

Een fragment dat Colin typeert:
"Eigenlijk ben ik daar omdat me dat goed uitkomt. Ik verdien elke maand hetzelfde bedrag en het werk kost me geen enkele intellectuele inspanning. In feite ben ik er meestal rond halfelf wel mee klaar, en daarna gebruik ik mijn computer om een studieopdracht of onderzoek af te maken. Het is niet handig om te kijken of er meer werk is, want daarmee loop ik de kans dat ik in de toekomst voor grotere uitdagingen wordt gesteld. Nee, ik doe wat ik moet doen. Dat doe ik goed, ik doe het iets beter dan de rest, en daarom laten ze me met rust."

Alles wat overblijft van deze thriller is een gevoel van onbehagen. Stel je voor dat ...

[spanning 2, plot 3, schrijfstijl 4, leesplezier 4, originaliteit 4, psychologie 3]