Gruwelijk pervers

Krap drie sterren. Teleurstellend, want Karin Hazendonk kan beter, getuige haar thriller 'Waanidee'. Er schort het een en ander aan 'De dood heeft blauwe ogen', het lijkt onvoldoende geredigeerd haastwerk.

Zo komen bijvoorbeeld in hoofdstuk 1 vijf keer de woorden 'twee mannen' voor en loopt meteen de allereerste zin niet lekker. Het verhaal is opgebouwd uit meer dan honderd korte hoofdstukken, met daarbij vermelding van de naam van het personage wiens perspectief aan de orde is; overbodig, want de tekst spreekt voor zich, er zijn geen ikken bij. Emoties komen niet over. Erg simpel taalgebruik. Cover en titel zijn goed gekozen.

Ronduit storend is de rol die familierechercheur Loes de Koning toebedeeld heeft gekregen. Een aan een familie/slachtoffer/benadeelde gekoppelde familierechercheur doet namelijk nooit onderzoek in die betreffende zaak, maar heeft een andere taak. Met minimale research had deze fout vermeden kunnen worden.
De auteur maakt het zichzelf nodeloos moeilijk met het opvoeren van een familierechercheur. Mochten er vervolgdelen komen met Loes de Koning, dan kan deze neventaak (want dat is het) wellicht door een collega opgepakt worden, zodat Loes zich op het onderzoek kan storten. Het is maar een idee.

[spanning 2, plot 3, schrijfstijl 3, leesplezier 3, originaliteit 3, psychologie 2]