No-nonsense, personages van vlees en bloed, goed verhaal, prachtige locatie en uiteindelijk alles opgehelderd. Hoofdinspecteur Martin Trevisan staat bij mij op de kaart, en ik hoop bij velen, zodat het volgende boek op korte termijn vertaald en uitgegeven wordt.
Eigenlijk heb ik hiermee in het kort alles al gezegd.

Auteur/politieman/journalist Ulrich Hefner is zeer bedreven in het schrijven. Hij weet de lezer te pakken en deelgenoot te maken van het onderzoek naar de dood van een vogelfotograaf op Wangerooge en naar een drievoudige moord op een viskotter. De moordenaar lijkt niet te stoppen en is het onderzoeksteam onder leiding van Martin Trevisan steeds een slag voor.
Het verhaal bevat weinig originele elementen, maar dat mag de pret niet drukken. Het is aangenaam om weer eens een boek te lezen waarin niet aan de lopende band van perspectief gewisseld of geflashbackt wordt. Geen wirwar van zijwegen en ook geen personages die uitsluitend ter opvulling dienen, ‘De dood sluipt rond in zwart en paars’ is strak en rechtlijnig.
Enige humor kan de auteur niet ontzegd worden, met name aan Trevisans omgang met vrouwen schort het een en ander en dat komt mooi uit de verf.

Drie sterren. Vier kan ik niet over mijn hart verkrijgen, die heeft een boek waarin veelvuldig slordigheden voorkomen niet verdiend. (Voorbeeld: De gekrijs van de meeuwen, op blz. 10.)