Cultuurverschillen redden het zeer matige verhaal

Op Fekete (spreek uit: fèkètè) Anna's eerste werkdag wordt een vermoorde vrouw gevonden. Van rustig inwerken is geen sprake, ze moet meteen aan de bak in het team dat de moord gaat onderzoeken. Niet alle collega's zijn blij met de komst van de 'buitenlandse' Anna: Hongaarse, geboren in voormalig Joegoslavië, sinds haar tiende jaar in Finland verblijvend en volledig ingeburgerd. Na de eerste moord volgt een tweede, het onderzoeksteam zal de krachten moeten bundelen om tot resultaten te komen.
Tegelijkertijd speelt het verhaal van de Koerdische Bihar, die uit angst het slachtoffer te worden van eerwraak de politie belt en vervolgens beweert dat er niets aan de hand is. Anna vertrouwt dat niet.
Twee verhaallijnen dus. De moorden vormen de hoofdmoot, het verhaal van Bihar speelt tussendoor in aparte hoofdstukken.

Kati Hiekkapelto beschrijft in De kolibrie standaardmoorden, voor zover daar een standaard voor is, standaardonderzoek, standaardsituatie op het bureau (met de een kun je beter door één deur dan met de ander), geen verrassingen. Hoofdpersoon Anna heeft daarentegen een aantal verrassende karaktereigenschappen en vertoont soms niet-alledaags gedrag; daarover in deze recensie uit de school klappen zou jammer zijn. Anna en haar collega's leren we goed genoeg kennen om nieuwsgierig te worden naar deel 2.
Bihar is de hoofdpersoon in haar eigen verhaal, dat in een ander lettertype tot de lezer komt. Schrijnend, tot nadenken stemmend, en daarmee een belangrijker element in De kolibrie dan het standaardmoordverhaal. Maar toch ... Waarom is Bihars verhaal zo knullig geschreven? 'Me ouwelui', 'me moeder' en meer irritante taalkromheden. Bihar is een intelligente jongedame van bijna 18, zij zit in de eindexamenklas van een elite-vwo-school, haalt hoge cijfers, er is geen enkele reden om te veronderstellen dat zij een brief/verklaring zou schrijven op puberniveau, in jongerentaal. Dat komt slordig over.

Aantrekkingskracht van De kolibrie zit hem vooral in het feit dat het boek in Finland speelt, tamelijk onbekend terrein voor thrillerlezers. Aanvankelijk heb je tijdens het lezen het gevoel dat de locatie ook overal elders zou kunnen zijn, maar allengs sijpelt de Finse cultuur door, die extra naar voren komt door de verschillen met andere culturen te benadrukken. Finland kent vluchtelingen uit vele landen, integratieproblematiek is een actueel thema. Anna is het schoolvoorbeeld van een praktisch honderd procent geïntegreerde, haar broer slaagt daar echter niet in, is de Finse taal niet machtig, en haar moeder is allang weer terug in Hongarije. Dié problematiek wordt uitstekend geschetst door de auteur en maakt De kolibrie spannend. Het thrilleraspect alleen is onvoldoende.

[spanning 2, plot 2, leesplezier 4, schrijfstijl 3, originaliteit 3, psychologie 3]