Licht mysterieus, nooit spannend

Megan Abbott heeft aan de University of Michigan gestudeerd en vervolgens aan New York University (NYU) een academische graad behaald in de Engelse en Amerikaanse literatuur. Zij heeft als docent gewerkt, onder andere aan de NYU, en schrijft artikelen voor magazines en tijdschriften. Daarnaast blogt ze samen met collega-auteur Sara Gran. Abbott is met haar boeken al meerdere keren in de prijzen gevallen.

Gelet op de palmares van Megan Abbott en de boekbeschrijving op de cover mag de lezer het een en ander verwachten van De koorts: uitbraak van een virus dat leerlingen van een middelbare school besmet, een door vervuiling fluorescerend meer, een omstreden vaccinatie tegen het humaan papillomavirus (HPV), kleine stad, geheimen, ingrediënten te over voor een spannend boek.

De hoofdrollen zijn weggelegd voor Tom Nash en zijn tienerkinderen, te weten dochter Deenie en zoon Eli. Deenies vriendin Lise valt neer en raakt in coma, zij is bevangen door een mysterieus virus. Een zorgwekkende situatie, vooral wanneer er meer meisjes ziek worden. Iedereen zoekt naar verklaringen, geen daarvan lijkt bevredigend. Onder de tienermeisjes leidt dit tot hysterie, beschadigde vriendschappen en vertrouwensbreuken. Wat is er precies met Lise aan de hand, wie is het volgende slachtoffer?

De koorts  leest vlot en prettig weg, zoals dat heet. Het verhaal is overzichtelijk opgebouwd en wordt verteld vanuit verschillende perspectieven, waarin Deenie en haar vader Tom het leeuwenaandeel hebben. De gebeurtenissen en bespiegelingen kabbelen voort, terwijl onderhuids de spanning op de loer ligt. Maar niet heus. Er komt geen klapper die van deze ‘novel’, zoals op de originele cover vermeld staat, op slag een ‘thriller’ maakt, de genreaanduiding door de Nederlandse uitgever. De koorts  is licht mysterieus, herbergt een minimaal crime-aspect, maar wordt nergens spannend.

De plot is goed, echter te mager. De aangekondigde geheimen zijn geheim gebleven, want dat wat je een geheim zou kunnen noemen is niet werkelijk geheim. Verdenkingen die uiteindelijk niet meer ter zake doen worden gelaten voor wat ze zijn. Vanwege de actualiteit en het wereldwijde belang van de betreffende thema’s is dat onbevredigend. De lezer hoeft geen panklare antwoorden op gezondheids- en milieuvraagstukken te krijgen, maar een auteur die zulke grote thema’s opvoert dient deze op zijn minst enigszins uit te werken.

De koorts  lijkt geschreven om te waarschuwen: ‘Hoedt u voor tienermeisjes.’