‘Perfect uitgevoerde psychologische thriller’, ‘boeit van de eerste tot de laatste bladzijde’, ‘verslavend’. De quotes op de cover zijn veelbelovend. Ik heb mijn best gedaan, maar niet terug kunnen vinden waar deze beloftes waargemaakt worden in ‘De lege kamer’.

Het verhaal kabbelt maar wat door, ik zou het eerder een roman noemen dan een thriller. De verwachte spanning blijft uit, die heb ik nergens ervaren. Wel weet Hannah door de diverse perspectiefwisselingen de lezer nu en dan volledig op het verkeerde been te zetten, wat ook een vorm van spanning is, maar toch.

‘De lege kamer’ zit ongetwijfeld goed in elkaar, personages worden voldoende uitgediept en met de ontknoping is niets mis, maar mijn smaak is het niet. Mijn eerste en tevens laatste Sophie Hannah, daar ben ik vrij zeker van.