Het mag iets korter de bocht

Gevoelsmatig zou ik 'De man in de schaduw' van de Zweedse auteur Carl-Johan Vallgren, vier sterren willen geven, maar dat moet wachten tot deel 2 in de Danny Katz-reeks. Want: als ik de deelaspecten beoordeel - wat niet meer te doen gebruikelijk is, maar wat ik voor mezelf wel doe - kom ik tot de volgende cijfers: plot 4, spanning 3, schrijfstijl 4, leesplezier 3, originaliteit 3, psychologie 3, oftewel gemiddeld dichter bij de 3 dan bij de 4. Ik maak hier een punt van, omdat de deelscores nét dat beetje extra kunnen geven aan een driesterrenboek (of net een beetje eraf halen). Drie sterren klinkt heel gemiddeld, maar 'De man in de schaduw' is geen gemiddelde thriller, is alleen nog niet genoeg voor vier sterren. Hoge verwachtingen dus voor Danny Katz #2.

Danny Katz is een schitterende protagonist: hij verenigt een combinatie van kwaliteiten als speurder en een talent als loser in zich en heeft contacten bij zowel het openbaar ministerie als in de junkscene. Danny is een moeilijk te peilen man, maar daar heeft hij zelf meer last van dan zijn lezers.
De echtgenote van een vriend van vroeger neemt contact met Danny op, want haar man Joel is verdwenen. Joel heeft ooit Danny's naam genoemd en deze voelt zich vereerd dat ze bij hem komt met de opdracht haar man op te sporen. Danny kan de bijbehorende beloning ook goed gebruiken, want het gaat hem in diverse opzichten, waaronder financiële, niet voor de wind. Werk aan de winkel: de laatstbekende gangen van de vermiste man nagaan, zijn leven en voorgeschiedenis uitpluizen en dan komt er het een en ander aan het licht. Danny Katz raakt in de problemen, het zal ook niet zo zijn, dat hoort bij hem. Lees en huiver, wat een verhaal.

Carl-Johan Vallgren heeft met 'De man in de schaduw' een boek afgeleverd dat klinkt als een klok, maar met wat lijkt op beginnersfouten. Goed zijn de verhaallijnen, de inkijk in het verleden van de ex-militairen Joel en Danny, de karaktertekeningen, de setting. Minder goed is, dat de kijkjes in het verleden en ook andere fragmenten soms langdradig zijn, met te veel woorden omkleed, waardoor de vaart uit het verhaal raakt en de spanning wegvalt. Vallgren hanteert een zeer prettige schrijfstijl en er zit een mooie opbouw in 'De man in de schaduw', maar hij slaagt er net niet in de spanningsboog voortdurend te handhaven. Iets korter door de bocht hier en daar, à la Danny Katz ;) - en dit probleem lijkt opgelost. Het moet allemaal net wat krachtiger om de lezer blijvend te boeien.

Carl-Johan Vallgren lijkt de potentie te hebben om uit te groeien tot een groot thrillerschrijver. De tijd zal het leren, maar ik geloof in hem!