Meneer Heming: enig in zijn soort

Phil Hogan (1955) werkt al meer dan twintig jaar als journalist en vaste columnist voor ‘The Observer’. Hij publiceerde drie romans en een verzamelbundel van de columns die hij schrijft rond zijn gezin met vier opgroeiende zoons. De wraak van meneer Heming  is Hogans eerste thriller, tevens zijn debuut in Nederland.

Meneer William Heming zou je pad kunnen kruisen bij de aan- of verkoop van een woning. Hij is makelaar, een man die je na de transactie weer vergeten bent. Hij heeft zich erin bekwaamd onzichtbaar te zijn, hij is zo doorsnee en doodgewoon dat je hem amper ziet. Hij ziet jou echter wél. Hij houdt je in de gaten, is op de hoogte van je doen en laten en kent jou beter dan je eigen partner. Meneer Heming zou een gouden medaille winnen als observeren een tak van sport was, waarbij opgemerkt dat meneer Heming zelf zijn observaties onder de categorie kunst met een grote K zou plaatsen. Zijn eigendunk is mateloos, zijn hobby een obsessie.

Meneer Heming voelt zich verantwoordelijk voor het reilen en zeilen in zijn stadje. Vanuit die vermeende verantwoordelijkheid bewaart hij de sleutels van alle huizen waarvan hij de verkoop heeft begeleid. Zijn nieuwsgierigheid kent geen grenzen, laat staan gesloten deuren. Kennis is macht, meneer Heming laat niets op zijn beloop, grijpt in waar nodig. Naar zíjn maatstaven en op zíjn manier. Meneer Heming gaat daarin heel ver. Op zeker moment dreigt zijn hoogmoed voor de val te komen en moet hij als een kat in het nauw rare sprongen maken. Misdadige sprongen, welteverstaan. Komt meneer Heming ermee weg?

Phil Hogan heeft met meneer Heming een personage neergezet dat enig in zijn soort is. William Heming doet in de verte denken aan de getalenteerde meneer Tom Ripley, in 1955 ontsproten aan het brein van onnavolgbaar misdaadauteur Patricia Highsmith. De wraak van meneer Heming  is tegelijkertijd vermakelijk en beangstigend, het verhaal is luchtig, bedreigend, liefdevol en kwaadaardig. Bovenal is het boek een genot om te lezen: Hogan verpakt de grotendeels onderhuidse spanning in fraaie volzinnen en welluidende taal. De zwarte humor spat in vette spetters van de pagina’'s alsof de inkt nog nat is, de (weinige) karakters zijn scherp getekend als met een pas geslepen potlood en behoeven geen verdere inkleuring. Het verhaal is geschreven in de ik-vorm, vanuit het perspectief van meneer Heming, desondanks is het geenszins rechtlijnig. Meneer Heming beschikt over een ruim blikveld, sleurt de lezer mee in zijn avonturen en doet hem in een spagaat belanden: rationeel bekeken is meneer Heming onsympathiek en volstrekt krankjorum, desondanks ontkom je er gevoelsmatig niet aan begrip op te vatten voor zijn redenaties en daden, ook al deugen ze niet.

De wraak van meneer Heming  kent terecht de vermelding ‘literaire thriller’, de toevoeging ‘psychologische’ zou niet misstaan. Phil Hogan laat met dit boek zien hoe naïef mensen kunnen zijn, hoeveel risico’s het met zich meebrengt sleutels achter te laten bij makelaarskantoren, overige servicebedrijven, buren. Wie kan er je huis in? Is de toegang tot je woning simpeler dan die tot de met wachtwoorden beveiligde inhoud van je computer? Na de wederwaardigheden van meneer Heming houden deze vragen je onherroepelijk bezig. Lees en huiver! En doe er je voordeel mee.