Ondanks dat het een dertien-in-een-dozijnthriller is heb ik 'Een doorn in het oog' met plezier gelezen. Even back to basics, zeg maar: getraumatiseerd rechercheur, vermoord meisje, geheimen uit het verleden, klein stadje, toeval, geluk, ontluikende romantiek en dit alles zeker niet onaardig geschreven. Niet elk boek kan origineel van opzet zijn of een pareltje voor de lezer, soms ben je ook simpelweg toe aan een 'gewone' thriller, althans dat geldt voor mij.
Veel punten voor het aspect leesplezier dus. De schrijfstijl van Julie Hastrup mag krachtiger, alhoewel ik me afvraag of de vertaling hier en daar niet debet is aan de wat knullige tekst (dat kan ik niet nagaan). Voorbeeld: welke ouder van een vermoord kind vraagt nou aan de politie of de dader in de kraag gevat is? Je vraagt of de dader gepakt is, lijkt me. In de kraag vatten gebruik je als het gaat om kwajongensstreken. Het onverwerkte drama uit rechercheur Rebekka Holms jeugd komt over als er met de haren bijgesleept, dat was niet nodig geweest. Ik zie in plaats daarvan liever een zorgvuldiger uitgewerkt verhaal. Plot was te doorzichtig. Tegen het eind wordt het allemaal wat rommelig, om de losse eindjes nog zo goed en zo kwaad als dat gaat weg te werken.
Geen thriller van hoog Scandinavisch niveau, maar goed genoeg om uit te zien naar deel 2, dat inmiddels in het Nederlands verschenen is onder de titel 'De blinde vlek'.