'De erfgenaam' begint taai, komt moeizaam op gang. Later barst het verhaal los, van heel subtiel via filmische beschrijvingen van een ontvoering en een opsluiting naar de slotakkoorden. Gedegen werk van Charles den Tex, mooi geschreven. Goed verhaal, dat gaat over macht, geld, grond, gemeentepolitiek, verleden en heden.
Hoofdpersoon Breder Weltmann maakt een enorme ontwikkeling door in zijn persoonlijkheid, van rustige bewaarder van zijn erfgoed verandert hij door omstandigheden in zeer korte tijd in een gedreven, harde zakenman, daarmee in de voetsporen van zijn vader tredend. Het is aan de lezer zelf om te bepalen of deze verandering positief of negatief is, maar zij leidt in elk geval tot het door Breder gewenste resultaat: boven water krijgen wie het op hem gemunt heeft en waarom.

Jammer, dat pakweg de eerste negentig pagina's weinig leesvreugde brachten. Eveneens jammer is, dat het verhaal slechts vanuit het gezichtspunt van Breder Weltmann verteld wordt, waardoor een gekleurd beeld van de 'werkelijkheid' in het Limburgse mijndorp ontstaat en van de persoon Breder. Een egocentrisch boek, zeg maar, dat aan de magere kant blijft. Het lukte me met de beste wil van de wereld niet met deze man mee te leven, zoals ik dat met Michael Bellicher ('De macht van meneer Miller', 'Cel', ook van Charles den Tex) wel kon. Dat Den Tex met 'De erfgenaam' van het geijkte thrillerpad af wil wijken is me duidelijk, desondanks had ik graag geweten hoe andere personages de metamorfose van Breder ervaren hebben en dan met name vanuit het perspectief van diens vriendin Anna. Immers, tussen de Breder aan het begin en het eind van het verhaal ligt een wereld van verschil. De wereld van Breder, zijn 'mijn'.

Gebaseerd op de aspecten spanning, plot, schrijfstijl, leesplezier, psychologie en originaliteit komt mijn waardering voor 'De erfgenaam' uit op een ietwat teleurstellende 3,6. Meewegend dat ik het boek gelezen heb vlak na een klinkende vijfsterrenthriller en tijdens tv-uitzending Olympische Spelen maak ik daar **** van. :)