‘Feniks’ zit op zich uitstekend in elkaar, Meyer kan schrijven als de beste, heeft ontegenzeggelijk een humoristische pen, maar gaat herhaaldelijk over de top. Daardoor ontstaat een disbalans tussen enerzijds de humor en anderzijds de ernst van de misdrijven en van de persoonlijke misère van de personages. Gaandeweg het verhaal wordt die verhouding beter, maar dan is het eigenlijk te laat: overdaad aan humor en overbodig veel aandacht voor lichamelijke liefdesaspecten maken het lastig het verhaal nog serieus te nemen.
Deon Meyer zet zijn personages prima neer en daar waar het belangrijk is voor het verhaal gaat hij de diepte in. De lezer leert met name inspecteur Mat Joubert kennen, al blijft diens karakter ondoorgrondelijk - mooi gedaan door de auteur! Ook brigadier Bennie Griessel met zijn 'probleempje' wordt opgevoerd. Zowel Joubert als Griessel komen in latere boeken van Meyer terug.

Meyer slaagt erin mij alsnog te overtuigen met ‘Feniks’, al ligt het zwaartepunt wel heel erg achterin. De verhaallijnen monden na vele verwikkelingen en zijwegen uit in een zeer acceptabele ontknoping.
‘Feniks’ is in 1996 geschreven, maar leest als een boek van de tijd van nu, met dien verstande dat gsm's en pc's niet meedoen.

Uiteindelijk ben ik tevreden over ‘Feniks’, maar het is niet top. De boeken die Meyer hierna geschreven heeft zijn een klasse beter!