Veelbelovende start voor 'Van Dijk & Ahmadi'-reeks

Vermoorde vrouwen, een afgehakte hand en de verdwijning van het 16-jarige meisje Lisa vormen de hoofdbestanddelen in ‘Handelswaar’, deel 1 van de Van Dijk & Ahmadi-reeks. Deel 2, getiteld ‘Moordteam’, staat in de planning voor het najaar van 2015. Forensisch rechercheur Monique van Dijk is de ik-figuur in het verhaal. Katja Mulder, geboren als Kaoutar Ahmadi, is meer aanwezig, de keuze voor Monique als ‘ik’ ligt dan ook niet zo voor de hand. Sowieso kun je je afvragen of het boek een ‘ik’ nodig heeft, Monique zou in de derde persoon even goed tot haar recht komen. Ook de keuze van de reeksnaam Van Dijk & Ahmadi bevreemdt, al klinkt het goed; immers, Katja gebruikt de naam Mulder, zijnde de achternaam van haar moeder.

Waar is Lisa? Wat is er met haar gebeurd? Speelt de vader van Lisa, met wie ze vrijwel geen contact meer heeft, een rol of is er iets anders aan de hand? Dat moeten Katja en haar collega’s zien uit te zoeken. Ook moet de moordenaar van twee vrouwen gevonden worden. En de persoon die de hand van een studente afgehakt heeft. Is de mishandelaar tevens de moordenaar of hebben de zaken niets met elkaar te maken? Een van de slachtoffers is de psychologe die Lisa behandelt en dat levert een interessant raakvlak op.

‘Handelswaar’ is een boeiend verhaal, geschreven vanuit meerdere perspectieven. Per hoofdstuk staat nu eens aangegeven over wie het gaat en dan weer waar en/of wanneer de gebeurtenissen plaatsvinden (bijvoorbeeld: ‘Lisa’ of ‘Caracas’). De logica daarin ontbreekt; aan de auteur het advies het ene of het andere te doen, want dit leidt alleen maar af. Desondanks is het verhaal prima te volgen en zit het – zij het in brokstukken – goed in elkaar. Boeiend is iets anders dan spannend: Lisa’s verhaal is ontegenzeglijk boeiend en afgrijselijk, de spanning ontbreekt echter omdat er niets te raden blijft. Lisa vertelt woord voor woord, feit voor feit, aan haar psychologe Irina wat haar overkomen is. Naast moord en ontvoering, wat van alle tijden is, komen actuele thema’s aan de orde: loverboys, sharia, niet-aangepaste Marokkanen, mensenhandel. Iets te veel voor één boek, nauwelijks te behappen, al bestaan er onderlinge verbanden tussen de diverse problematiek. ‘Handelswaar’ wordt daardoor – en ook door de voortdurende schakelingen tussen personages, locaties en tijd - enigszins warrig. Het verhaal kent deels een open einde: enkele draadjes worden simpel afgewerkt (zoals dat van Lisa’s vader), andere zijn afgerond, weer andere blijven open tot deel 2 verschijnt.

Er zitten wat schoonheidsfoutjes in ‘Handelswaar’. Zo lijkt het mij onwaarschijnlijk dat ‘de jeugd van tegenwoordig’ twee weken wacht met het uitwisselen van mobiele telefoonnummers. Onnodig vaak wordt op een nieuwe regel begonnen. Bij het redigeren zijn taalfoutjes over het hoofd gezien. De buitenkant van ‘Handelswaar’ ziet er gelikt uit, over de binnenkant ben ik minder enthousiast: verschillende lettertypes (het is duidelijk waarom, maar te weinig onderscheidend), zowel cursieve als vette tekst, afschuwelijke illustraties van poppenkoppen; kortom te druk, resulterend in een ‘goedkoop’ effect.
Ondanks verbeterpunten betekent ‘Handelswaar’ een veelbelovende start voor de ‘Van Dijk & Ahmadi’-reeks.
Compliment aan auteur Karin Hazendonk voor de positieve ontwikkeling die zij heeft doorgemaakt sinds haar thrillerdebuut ‘Blun’. Dat mag best wel even gezegd worden.

[plot 3, spanning 2, leesplezier 4, schrijfstijl 3, originaliteit 3, psychologie 2]